2008/03/31

Περιοδικό


είναι μυστήριο αυτό το συναίσθημα . όταν έχεις γυμνωθεί ήδη μια φορά οι υπόλοιπες δεν σε τρομάζουν τόσο . ή σε τρομάζουν; . είναι σαν την πρώτη φορά που έσκαβες με τα πόδια το τετράγωνο του περιπτερά για να πάρεις το πρώτο περιοδικό . κατάλαβες; . πιτσιρικάς, εκείνο το πονηρό . ακόμα θυμάσαι το τρέμουλο στα πόδια και στη φωνή . και η θερμοκρασία στο κορμί στους σαράντα δύο βαθμούς . και αγόραζες και εφημερίδα και τσίχλες και καραμέλες και αυτό το περιοδικό και εκείνο το περιοδικό, κρατήστε και αυτό . να το κρύψεις στις καραμέλες και στις τσίχλες . να κάνεις πως δεν σε είδε ο περιπτεράς και οι περαστικοί . συμβαίνει ακόμα αυτό;

εδώ . γιατί ήρθες εδώ; . γιατί ήρθε η στιγμή . ποια στιγμή; . μια στιγμή . μα ποια στιγμή; . και πόσο θα διαρκέσει αυτό; . μα δεν άρχισες εδώ . πάντα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο . είτε πίσω απ' το μελάνι, είτε πίσω από τον ήχο, είτε πίσω απ' το χαμόγελο, είτε πίσω απ' το δάκρυ . ψιθύριζες και μίλαγες και τραγουδούσες και έκλαιγες και γέλαγες . ναι αλλά έβλεπες τα μάτια, άκουγες την φωνή, σκούπιζες το δάκρυ, γέλαγες και εσύ . μερικές στιγμές σκιαζόσουνα και απομονωνόσουνα . για πολύ . ναι αλλά πας να πάρεις καραμέλες και τσίχλες . και αν όχι πλέον το περιοδικό κάτι άλλο θα βρεθεί να νοιώσεις το βλέμμα του περιπτερά και των περαστικών . και εκείνο το τρέμουλο στα πόδια και στη φωνή . το κάνεις και τώρα αυτό . το κάνεις; . ανακατεύεις την ζωή πίσω από πλήκτρα, πίσω από λέξεις, πίσω από εικόνες . αφήνεις την ζωή, τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις επιθυμίες πάνω στα πλήκτρα, πάνω στις κουκίδες μιας οθόνης . γιατί ήρθε η στιγμή . ποια στιγμή;

είτε είναι δύσκολες οι λέξεις, είτε εύκολες, είτε κρύβουνε εικόνες, είτε τις έχουν φανερές, είτε είναι οι προτάσεις γραμματικά σωστές, ξέρεις ότι τις έχεις πει . είτε ζωγραφίζει ο καθένας την δική του εικόνα με τις δικές σου λέξεις με τις δικές του μπογιές, ξέρεις ότι τις έχεις πει . είτε ακούει τον δικό σου ήχο στα δικά του ηχεία στα δικά του όνειρα, ξέρεις ότι τους έχεις πει . είτε φωνάζει με την δική του φωνή στους δικούς σου ψίθυρους για το δικό του μουρμούρισμα, ξέρεις ότι τους έχεις πει, κι όταν τυχαίνει και συναντάς τα πρόσωπα και την αύρα άλλων πλήκτρων και άλλων κουκίδων οθονών νοιώθεις αυτόν τον φόβο . την αμηχανία . το τρέμουλο στα πόδια και στην φωνή . και η θερμοκρασία στο κορμί στους σαράντα δύο . ή στους σαράντα; . σα να στέκεσαι γυμνός μπροστά εκεί . είναι άγνωστοι; . γνωστοί; . περαστικοί; . μα κάπου τους έχεις δει και συ . να αγοράζουν περιοδικό

2008/03/28

φσσςςςτ Εισέπνευσες

φσσςςςτ μου ανασαίνεις. με κοιτάς στα μάτια και αρχίζεις να μιλάς. όχι μην πεις αυτά που δεν θέλω να ακούσω. είναι περασμένη η ώρα, έχει ξημερώσει, και είμαστε και οι δύο ζαλισμένοι από τον καπνό και την μουσική. πάμε να κοιμηθούμε και μου τα λες αύριο. μην μου τα πεις ποτέ. φοβάμαι να τα ακούσω, το αισθάνομαι. φσσςςςτ μου ανασαίνεις και αρχίζεις και μιλάς. μα δεν βλέπεις ότι δεν πάει άλλο; ότι πνίγομαι; σ' αγαπώ. το ξέρεις. πάρα πολύ. αλλά δεν μπορώ. θέλω να πετάξω. να γνωρίσω άλλα. αφού με βλέπεις. θέλω να μείνω μόνος μου να ξεκαθαρίσω τι θέλω, ποιος είμαι, πού πάω, τι να κάνω με το διδακτορικό που έχω παρατήσει. με δουλειά. θέλω να γνωρίσω άλλες μυρωδιές. άλλα κορμιά. άλλες ψυχές. μην στεναχωριέσαι. μην κλαίς. σ' αγαπώ. σε λατρεύω. αλλά πνίγομαι. να αλλάξουμε επίπεδο. να πάμε μπροστά. διαφορετικά. αλλού. τι καταφέραμε μέχρι τώρα; αυτό; δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά; δεν ξέρω αν θέλω αυτό. δεν προχωράμε μπροστά. να γνωρίσεις άλλο κόσμο. σ' αγαπώ. αλλά το αισθάνομαι καιρό αυτό. δεν τολμούσα να στο πω. είναι και μένα η θέση μου δύσκολη. πίστεψέ το. κατάλαβέ το. έλα στην αγκαλιά μου. σ' αγαπώ αλλά πνίγομαι. αλλάζουν οι ανάγκες του ανθρώπου όσο μεγαλώνει. να αλλάξουμε επίπεδο. να δούμε τη σχέση μας με άλλη οπτική. να προχωρήσουμε μπροστά. έστω και μακριά. έστω και παράλληλα. δεν μπορώ να τα διαγράψω όλα αυτά γιατί σ' αγαπώ. αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. θέλω την σκέψη μου ελεύθερη

φσσςςςτ σου ψιθυρίζω. μα τι λες; πώς είναι δυνατόν; αφού είμαστε εδώ. τόσα χρόνια τώρα. πώς δεν πάμε μπροστά; το ξέχασες το δυάρι που δεν τολμούσες να ανοίξεις το παράθυρο γιατί δεν είχε μπαλκόνι; και έβλεπες τα κεφάλια των περαστικών; και μετά το άλλο το μεγαλύτερο. με το μεγαλύτερο μπαλκόνι. με την μεγαλύτερη ζωή. με την μεγαλύτερη χαρά. και τώρα αυτό, εδώ που ήρθαμε και είπαμε να προσπαθήσουμε μαζί γιατί ένοιωθα ότι ένοιωθες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. ό,τι θέμα και να υπάρχει να το λύσουμε μαζί. γιατί τα προβλήματα λύνονται αντιμετωπίζοντάς τα. εκ των έσω, όταν τα ζεις, όχι να τα βλέπεις θεατής. γιατί αυτοί που αγαπιούνται πραγματικά προσπαθούν. πού πήγανε τα όνειρά σου; γιατί διαλύεις τα δικά μου; δεν βλέπεις το μεγάλο το μπαλκόνι και την θέα; τα διπλά δωμάτια; τόσο κόπο κάναμε. τόσες κούτες γεμίσαμε και αδειάσαμε. τόσα βιβλία. πήρα αμάξι. λίγο καλύτερη δουλειά. και διακοπές. μας λείψανε οι διακοπές; πήρες πτυχίο. μεταπτυχιακό. γιατί να παρατήσεις το διδακτορικό; τόσος κόπος χαμένος; πώς δεν βλέπεις ότι δεν πάμε μπροστά; ήμασταν παιδιά και μεγαλώνουμε μαζί. χτίζουμε μαζί. και οι ανάγκες που δημιουργούνται, τις ικανοποιούμε μαζί. μα κυρίως αγαπηθήκαμε. ερωτευτήκαμε. πώς μπορείς να το παραβλέψεις αυτό; έχει αναμιχτεί το μυαλό του ενός στου άλλου. το κορμί του ενός στου άλλου. μα γιατί να ψάξω να βρω άλλη ψυχή και άλλο κορμί; δεν το καταλαβαίνω αυτό. ακόμα και μετά τόσα χρόνια είναι πάντα σαν να είναι η πρώτη μας φορά. γλυκά ηδονικά. το αισθανόμαστε και οι δυο. και στο μυαλό και στο κορμί. ναι; όχι; αν όχι γιατί δεν μου το λες; κι αν υπάρχει άλλο καλύτερο, τι με νοιάζει; σε εσένα τα βρήκα και μου αρκεί. τι έκανα λάθος; πες μου να προσπαθήσω να το διορθώσω. διόρθωσέ με εσύ. και αν έκανα κάτι μη σωστό γιατί δεν μου το φώναζες πιο πριν; να αλλάξω άρωμα; μα από την πρώτη πρώτη μυρωδιά έγινε ένα με το δέρμα μου. δεν θα 'μαι εγώ μετά. πήγαινε με όποιον θες. γνώρισε ό,τι θες. σύγκρινέ με όπως θες, με ό,τι θες. το φοβάμαι αυτό, το τρέμω αλλά θα το υπομένω. γιατί σ' αγαπώ. δεν είναι η ψυχή κορμί να την μοιράζεσαι συχνά. αφού και συ λες πως μ' αγαπάς. γιατί να πρέπει να γίνει αυτό; θες να μείνουμε χωριστά; μα τώρα ήρθαμε εδώ. και πώς είναι δυνατόν μετά τόσα χρόνια να χωρίσουμε όλα αυτά; τι θα απογίνουνε αυτά; να τα κλωτσήσουμε και να γυρίσουμε σε δυάρια ξεχωριστά; χωρίς μπαλκόνι; χωρίς θέα; σου μοιάζει λογικό;

φσσςςςτ σου χαμογελώ. φσσςςςτ και ορμάω στα νερά. τσαλαβουτάω τα νερά, γδέρνομαι στα βότσαλα, τσαλακώνομαι στις πέτρες και προχωρώ. η ανάσα μου λαχανιάζει, το σώμα μου ιδρώνει, τα μάτια μου θολώνουν. και προχωρώ. σε σένα έρχομαι που χαμογελάς με το χέρι παρατεταμένα απλωμένο. και αυτήν την μπλε σου την ματιά. το νερό φουσκώνει, η βουή κυκλώνει τα αυτιά μου, φοβάμαι αλλά χαμογελώ. όσες βροντές και αστραπές ακόμα, όση ορμή και να χουν τα νερά χαμογελώ γιατί τσακίζομαι στα βράχια και δεν πονώ, ανοίγουν οι πληγές μου, βγαίνει αίμα και χαμογελώ γιατί πλησιάζω το παρατεταμένα απλωμένο χέρι σου. ξέρεις ότι αν καταφέρω να το αγγίξω θα είναι για πάντα. ξέρω ότι όταν το αγγίξω θα είναι παντοτινό. σέρνομαι στην όχθη και ακουμπώ το χέρι σου, με τραβάς κοντά σου και εξουθενωτικά λαχανιασμένος σου χαμογελώ. και χαμογελάς. και ρωτάς τι έχεις να μου πεις; και σου μιλώ. ακατάπαυστα. για τις φωτεινές μου τις κουκίδες. τις φανταστικές. στις εξηγώ. στις αναλύω. την απώλεια. το απίστευτο βάρος. το στερεμένο δάκρυ. την πάλη. τον φόβο. τις πόλεις ηλίου και τις πόλεις τις σκοτεινές. τους ήχους. τις εικόνες. τις σιωπές. ότι είμαι διαφορετικός. ό,τι αισθάνομαι. αυτά που με βαραίνουν, πολλά και διαφορετικά. κι από τους διαφορετικούς διαφορετικός. γυμνώνομαι, να δεις την ψυχή μου. το σώμα μου. και μιλάς και συ. αρχίζουμε να μιλάμε χωρίς σταματημό. γδύνεσαι και συ. χάνεται ο ένας στο μυαλό του άλλου. ενώνουμε τα χείλη. τα αφήνουμε ενωμένα. να εμφανιστούν τα δάκρυα. μα είναι δάκρυα χαράς και ανακούφισης και αγαλλίασης. και αφήνομαι εκεί που τελειώνει η θάλασσα και αρχίζει ο ουρανός. σου φωνάζω κάθε στιγμή και κάθε λεπτό το σ' αγαπώ για όλα αυτά τα μαγευτικά. φωνάζω και ρωτώ. φωνάζεις και απαντάς ναι όχι ναι ναι . φωνάζεις και χαμογελάς. ένα φσσςςςτ σου χαμογελώ και σου ευχαριστώ

φσσςςςτ δακρύζω στα πνιχτά. παραπατώ πάλι στα φώτα. με το χαμόγελο και το μυαλό θολό. χάνομαι στην μουσική και στους καπνούς. με ακουμπάνε κορμιά, τ' ακουμπώ. καπνοί, φώτα, μουσική και πώς θα πάω πάλι αύριο δουλειά; και όλο ρωτάνε. μα τι έπαθες εσύ και ξαφνικά δεν μας μιλάς; τι να τους πεις τώρα μου λες; γυρίζω πίσω και βλέπω μόνο την ουρά. γυρίζω πίσω και 'γω δεν θυμάμαι πώς. πόσες φορές με έχουν πιάσει τα κλάματα στο ταξί. τι να του πεις τώρα κι αυτού μου λες; και στα διηγούμαι. πάντα μιλάμε ειλικρινά. τώρα θα φοβηθώ; και σε ρωτώ αν βρήκες τίποτα; έχει σημασία; απαντάς, αν βρήκες τίποτα καλό; βλέπω τη θάλασσά σου αγριεμένη και παρακαλώ να μου πεις τελειώνει όλο αυτό, πάμε και πάλι μαζί . μένουμε ακόμα μαζί εδώ. εδώ που είπαμε να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας, να λύσουμε τα θέματά μας. το ξέρω, εγώ σε πίεσα πιο πολύ να έρθουμε εδώ μαζί, μα τα προβλήματα λύνονται εκ των έσω, όταν τα ζεις, όχι να τα βλέπεις θεατής. και έχουν περάσει μήνες πολλοί. στους ίδιους τοίχους δυο ξένοι πλέον. δεν με νοιάζει που δεν ένοιωσες αυτό το σπιτικό πιο δικό σου, δεν με νοιάζει που κουράστηκα τόσο πολύ να κουβαλάω κούτα, κούτα, κούτα, μόνος μου δέκα τετράγωνα μακριά. θέλησα να το φτιάξω ωραίο, διαφορετικό, να προσπαθήσουμε ξανά, να βρούμε το μυαλό. γιατί το κορμί, ένα περίεργο πράγμα που λες εσύ, εκεί που έχει μάθει απ' έξω και ανακατωτά όλες τις πτυχές ανταποκρίνεται, σαν να θυμάται, κι ας σταματάει το μυαλό. και γω σε ρωτώ όντως έχει σταματήσει το μυαλό; είναι παρανοϊκό το όλο σκηνικό. βλέπω άλλα σημάδια στο στρώμα και ουρλιάζω στα πνιχτά, είναι λογικό αυτό που κάνουμε; δεν έχεις ακόμα δουλειά και θέλω να σε βοηθήσω γιατί ξέρεις σ' αγαπώ και θέλω να εξαντλήσω κάθε περιθώριο που έχω, να μην σκεφτώ μετά πώς θα 'ταν αν δεν το έκανα αυτό, θα ήταν αλλιώς; αλλά παρανοώ. δεν αντέχω άλλο τα σημάδια τα ξένα, δεν μπορώ να είμαστε στο ίδιο δωμάτιο και να μην μιλάμε καν, να πηγαίνω για ύπνο να ξυπνήσω για δουλειά και να ακούω την ουρά να σε αποχαιρετά. να ξυπνάω και να βάζω μόνο φσσςςςτ. να μην έχω να τρίψω το ζελέ. με εξάντλησαν οι κούτες αλλά θα φτιάξω ακόμα μια φορά. μην νοιώθεις ανασφάλεια. θα σου αφήσω τα λεφτά για τα επόμενα νοίκια μέχρι να λήξει το συμβόλαιο, πέντε δεν είναι ακόμα; και θα ψάξω να βρω ένα δωμάτιο μικρό. δεν αντέχω άλλο εδώ. είμαι οριακά

φσσςςςτ βάζω χρώμα στον νέο τοίχο. έχει μπαλκόνι, όσο το σπίτι είναι το μπαλκόνι, σαν ένα ακόμα δυάρι. κοιμάμαι τις πρώτες μέρες στο πάτωμα. με την ουρά μαζί να κοιτά απορημένη. τι θες εσύ στα μάτια μου τόσο κοντά να κοιμάσαι; γιατί δεν μπόρεσα να πάρω τίποτα. και ούτε θα γυρίσω να πάρω. πώς να μοιράσω όλα αυτά; είναι βουτηγμένα και στων δυο τις μυρωδιές. μόνο τα βασικά. ήχους, εικόνες που τους είχα κατεβάσει από το πατρικό. και τα διπλά. το μικρό το στερεοφωνικό που στο σκοτάδι έχει μπλε φως. μου αρέσει το μπλε το φως. την τηλεόραση. και τα αστεράκια από το ταβάνι. να τα βάλω εδώ. κάνε τα άλλα ό,τι θες. και ονειρεύομαι τα ουρλιαχτά. δεν μπορώ να σε μισήσω, δεν ξέρω γιατί, αλλά τι άλλο θες; γιατί δεν ξυπνάς; να γνωρίσω κόσμο λες, μα είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο λέω, να μοιράσεις το κορμί, κι ας μην λειτουργεί, γιατί έχει σταματήσει το μυαλό. έχει νόημα όλο αυτό; το δοκίμασα. με ακούς; το δοκίμασα, έτρεξα να βγω από άλλο μονοπάτι μπροστά σου λαχανιασμένος. αφού ήμασταν εκεί γιατί να πάμε από αλλού; γιατί από την αρχή; και όσες φορές συναντιόμαστε τυχαία στα ίδια μέρη, κόμπος γίνομαι, για πολύ καιρό, και συ, το νοιώθω και συγγνώμη που σου φύσαγα μέσα στα φώτα και στον καπνό την αδυναμία μου, συγγνώμη που παραπάταγα και έπεφτα και πάλι πάνω σου αμήχανα. μα σου 'χα πει είμαι διαφορετικός. και με άκουσες. γιατί το κορμί, ένα περίεργο πράγμα που λες εσύ, εκεί που έχει μάθει απ' έξω και ανακατωτά όλες τις πτυχές ανταποκρίνεται, σαν να θυμάται, κι ας σταματάει το μυαλό. και γω σε ρωτώ όντως έχει σταματήσει το μυαλό; και απαντάς ας σταματήσει εδώ

φσσςςςτ ένα μόνο βάζω σου λέω και γελώ. γυρνάς την χασμουριάρικη ματιά και μουρμουρίζεις έλεος βρε συ, πρωί πρωί με τόσο άρωμα. μα ένα φσσςςςτ κάνω μόνο σου λέω, ειλικρινά, απλά έχει γίνει ένα με το δέρμα μου. τόσα χρόνια η ίδια μυρωδιά, έχει γίνει μυρωδιά μου και γελάω. μήπως να την αλλάξεις; τόσα χρόνια δεν την βαρέθηκες; μα δεν θα 'μαι εγώ μετά, και σου χαμογελώ, πάνω μου μυρίζει διαφορετικά. έχει γίνει ένα με το δέρμα μου. έχω δοκιμάσει τόσα μα αυτό από την πρώτη κιόλας μυρωδιά είπα αυτό είναι! αυτό που έψαχνα. αυτό είμαι. ψάχνω την θάλασσα στην ματιά σου και σου τρίβω το ζελέ από τα μαλλιά μου, στα δικά σου τα μαλλιά. χαμογελώ. χαϊδεύω το πρωινό σου ξύπνημα και θέλω να μείνω σπίτι, να μην πάω στην δουλειά, να χωθώ πάλι στα ζεστά τα παπλώματα. σε ρωτώ σε έχουν ξυπνήσει ποτέ τόσο γλυκά; και τρίβω το ζελέ από τα μαλλιά μου στα δικά σου τα μαλλιά. φσσςςςτ σου φυσάω να σου μείνει το δέρμα μου. έρχεται και η ουρά και χώνει την μουσούδα του, να πάρει και αυτός την ζεστασιά. κάνα χρόνο εδώ κοντά μας. κουνάει την ουρά και μας κοιτά στα μάτια. όόόόχι βρε με δύο μπι, αμάν. τώρα δεν γυρίσαμε; πρέπει να φύγω για δουλειά. σου ακουμπώ τα χείλη. το πρωινό σου ξύπνημα. κουνάω την ουρά σε σένα που με κοιτάς με αυτή την γλυκιά αγωνία, σουλουπώνω το ζελέ στα μαλλιά και άντε μια μέρα ακόμα. δεν με νοιάζει που κάνω μιάμιση ώρα να πάω δουλειά. η κηφισίας φρενοβλάβεια. τώρα κάνουν τα έργα για τους αγώνες τους ολυμπιακούς και η ταλαιπωρία χωρίς τελειωμό. δεν με νοιάζει η ακόμα τόση ώρα του γυρισμού. ούτε που μετά για μισή ώρα απεγνωσμένα κάνω κύκλους να βρω να αφήσω το αμάξι. και τα νεύρα μου κρόσσια. το κεφάλι μου καζάνι από τα ηλεκτρονικά μηνύματα, τα τηλέφωνα, τις οθόνες, τις συναντήσεις επί συναντήσεων. βάζω το κλειδί στην πόρτα και τα ξεχνώ όλα. μεμιάς. γιατί μου κουνάς την ουρά. και βλέπω την θάλασσα στα μάτια σου. πήγατε βόλτα; πάμε κι άλλη; και όταν δεν είσαι εκεί, που γυρνάς με τα βιβλία στα βιβλία, ρωτάω μόνο αυτόν. πήγες βόλτα ή σε ξέχασε; θες να πάάάμεεε; και περιμένουμε να ακούσουμε το κλειδί στην πόρτα και να ρωτάς. πήγατε βόλτα; πάμε κι άλλη;

φσσςςςτ αφουγκράζομαι και βάζω ήχο bel canto. από τους ελάχιστους ήχους που πήρα μαζί τότε. γιατί ήταν πριν και μετά από την στιγμή. με τα γράμματά σου πάνω στη ζωγραφιά. που ενώσαμε τα χείλη. και τα αφήσαμε ενωμένα. για τόσο καιρό. πόσα χρόνια περάσανε αλήθεια! τα ίδια σχεδόν με όσα ήμασταν μαζί. και γέλασα. χαμογέλασα. πρώτη φορά χαμογέλασα. χωρίς αυτόν τον κόμπο στο στομάχι. ήταν η πρώτη φορά που άκουγα πάλι αυτούς τους ήχους. η πρώτη φορά ξανά μετά τόσα χρόνια. όπως τότε με το δίπλωμα. που την πρώτη βδομάδα έμπαινα στο αμάξι και τρέμανε τα πόδια μου, φοβόμουνα και με πήγαινε αυτό. και ένα πρωί με το που κλείνω την πόρτα και βάζω το κλειδί στην μηχανή ένοιωσα ξαφνικά ανάλαφρος και δυνατός και το πήγαινα εγώ. και έβαλα και cranes και philip glass. πήρα τηλέφωνο, το ίδιο νούμερο και άκουσα την ίδια φωνή και γέλασα. και μίλησα λες και ειδωθήκαμε εχθές. και σου πα έχω γιορτή σε δυο μέρες, θυμάσαι; έχω κλείσει τους καναπέδες στο hoxton στο βάθος, το ξέρεις; μια που είσαι αθήνα θα 'ρθετε; για το καλό του χρόνου. σε όλα είπες ναι. πήρα και τους άλλους. τους κολλητούς, που έβλεπα πλέον μια στο τόσο, και τους γνωστούς. την δική σου καθημερινότητα που έχω αφήσει πίσω, χρόνια τώρα. ίδιες ερωτήσεις, ίδιες απαντήσεις. όλοι σε όλα ναι. είχα καλέσει και κόσμο από την δουλειά που έχουμε περάσει τόσα πολλά και προσωπικά, και φίλους από τα τσατ και τα προφίλ που έχουμε πει και με αυτούς πολλά. και γέλασα γιατί ξαφνικά ένοιωσα την χαρά να τα ενώσω όλα αυτά μαζί. το πριν. το τώρα. το μετά. ήταν ωραία η βραδιά. κάπου στην μέση μόνο σκοτείνιασα γιατί δεν ήρθε κανείς, από το πριν. και δεν πήρε κανείς και για τα χρόνια πολλά. αλλά χαμογέλασα γιατί χαμογελούσαν τα πρόσωπα που ήταν εκεί. μαζί. και έβαζε και ωραία μουσική. φσσςςςτ έκανα το επόμενο πρωί να πάω για καφέ και ήταν πιο ελαφρύ. πρόσεξα το μπουκάλι που άδειαζε. χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο κολλητός ο παλιός. ήξερα τι θα μου πει. ότι ήταν κουρασμένοι από προχθές και δεν θα αντέχανε και χθες και πώς τα περάσαμε εμείς εχθές. πήγα για καφέ και το επόμενο πρωί στο hondos. να πάρω ένα μπουκάλι γιατί τελειώνει αυτό. τόσα χρόνια η ίδια μυρωδιά. πάνω μου μυρίζει διαφορετικά. ένα με το δέρμα. μπας και την αλλάξω; μα δεν θα 'μαι εγώ μετά

2008/03/25

Δυο Ζεύγη Χείλη

και μες στην παραζάλη της ψυχής και του μυαλού
ένα ζευγάρι χείλη να ακουμπήσεις πεθύμησες
ένα ζευγάρι χείλη που το 'χεις ακούσει να μιλά
να θυμηθείς πώς είναι να ακουμπάς
ένα ζευγάρι μάτια που το 'χεις δει να κοιτά
ένα ζευγάρι χείλη που το 'χεις ακούσει να μιλά
πώς είναι να αναζητά
η γλώσσα την ματιά
η γλώσσα την αναπνοή
να μοιράσεις την ανάσα
και να την μοιραστείς
η γλώσσα στην πνοή
πώς είναι να ακουμπάς
τα χείλη στα χείλη
πώς είναι να ανακαλύπτει η αφή
το ρίγος στο κορμί
κλείνεις τα φώτα τους καπνούς
αφαιρείς τα πρόσωπα τη μουσική
για να ακουμπήσεις
ένα ζευγάρι μάτια
ένα ζευγάρι χείλη
που το χεις δει να κοιτά
που το χεις ακούσει να μιλά
και στο επόμενο το φως
πίσω γυρνούσε το μυαλό
αφήνεις το παράθυρο κλειστό
για να μην μπει το φως
μην φοβηθεί και πάλι η ψυχή
στο επόμενο το φως
το ένα ζευγάρι χείλη αντικρίζεις
έχει γυρίσει το μυαλό
βγαίνετε μαζί στο φως
να ακούσεις να μιλά
να χαμογελάς
να σκιάσεις τον δισταγμό
στο μυαλό και την ψυχή
και ακούστηκε από μακριά η φωνή
να σου χτυπήσει στο μυαλό
την μη περίσσεια ψυχής
να αντιμετωπίσεις και αυτή
την απόσταση ζωής
και στο επόμενο σκοτάδι
αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό
για να μπει απαλά το φως
γδύνεσαι το ένα ζευγάρι χείλη
και το ακουμπάς
να γίνει μια θύμηση ζεστή
και ξαφνικά σιωπάς
με το ζευγάρι χείλη γυμνό

2008/03/21

Των Ταξιδίων Το Υστερόγραφο

δευτέρα προς τρίτη, 17 προς 18, ιανουαρίου. του 2005. και κοίτα σύμπτωση. οι ίδιες μέρες όπως έντεκα ιανουάριους πριν. δευτέρα προς τρίτη. σε σκέφτομαι. όπως κάθε φορά αυτές τις ημερομηνίες. έντεκα μέχρι τώρα. σου χαμογελώ. και τρέχουν τόσες εικόνες και συναισθήματα στο χαμόγελο μου.

που κυριακής πρωί πεταγόμουνα από το κρεβάτι να προλάβω να βάλω το δικό μου δίσκο στο πικάπ. και χόρευα και σου τράβαγα τα σκεπάσματα. μπόνει εμ και ραφαέλα καρά. έξι οχτώ έξι οχτώ τρία πέντε εφτά. χαχα. και εσύ απαντούσες με άμπα. το τσικιτίτα. τι κομματάρα τελικά.

που έπεσα και χτύπησα το κεφάλι μου. με πήγες σπίτι τρέχοντας. είχες τόσο άγχος και στεναχώρια. μου έκανε ράμματα ο παππούς. και μέσα στον απίστευτο πόνο ψιθύριζα ότι δεν έφταιγες εσύ. με πρόσεχες. εγώ δεν είδα και έπεσα από το παγκάκι. ψιθύριζα να σταματήσει να σου φωνάζει η μαμά. να σταματήσει να σε δέρνει ο μπαμπάς. που δεν με πρόσεχες. που αναστάτωσα την καθημερινότητά τους. γιατί με πρόσεχες. εγώ δεν είδα και έπεσα από το παγκάκι.

που σκόνταφτα στην άκρη του κρεβατιού σου γυρνώντας από τα ξενύχτια. να βρω το κρεβάτι μου. μουρμούριζες και άλλαζες πλευρό. και το πρωί λες και το έκανες επίτηδες. καθόσουνα στο γραφείο να διαβάσεις και έκανες όσο περισσότερο διακριτικά θόρυβο μπορούσες. τις σελίδες στο βιβλίο. το καπάκι στο στυλό. τους σταθμούς στο ραδιόφωνο. σκόνταφτες στο κρεβάτι μου. να ανοίξεις το παράθυρο. να με ξυπνήσεις. που σκόνταφτα στο κρεβάτι σου από τα ξενύχτια. μουρμούριζα και άλλαζα πλευρό.

που παίζαμε τις στροφές στο αμάξι. τα ταξίδια που κάναμε παιδιά. με τον μπαμπά και τη μαμά. και σε μια στροφή που έπεσα πάνω σου, σου έσπασα το δόντι. και πόνεσες. και έκλαψες. και με χαστουκίσανε. και μας χαστουκίσανε. που παίζαμε. και το 'λεγες χρόνια και χρόνια μετά. μέχρι που έφτιαξες το δόντι.

που σε υπερασπίστηκα την μόνη φορά που θυμάμαι που είχες τσακωθεί. με εκείνο το παιδί. και αισθάνθηκα ότι το μετάνιωσα. γιατί αισθάνθηκα ότι αισθάνθηκες ότι σου έκλεψα το ρόλο. γιατί αισθάνθηκες ότι αισθάνθηκα την αδυναμία σου.

που δεν πρόλαβα να στο πω. που δεν πρόλαβες να μου το πεις. το αγαπώ. όσο έρχονται εικόνες του πριν στη σκέψη μου τουλάχιστον. κι ας το δείχναμε με τον τρόπο μας ο ένας στον άλλον. με τον δικό του τρόπος ο καθένας. που δεν προλάβαμε να μοιράσουμε τα όνειρα. τις σκέψεις μας. τις λέξεις μας.

που δεν μπόρεσα να σε παρηγορήσω, να σε υπερασπιστώ όταν έκλαιγες που ο μπαμπάς και η μαμά δε σε αφήσανε να πας πενταήμερη. για να μη χάσεις ώρες από το διάβασμα. μα ήταν δυνατόν; αφού ήσουν άριστος. πάντα ήσουν άριστος. και υπάκουος. το υπόδειγμα. το πρότυπο. που έπρεπε να ακολουθήσω. και σε θυμάμαι τόσο κλαμένο και γλυκά οργισμένο. και μίλησε η σκέψη μου να μην βρεθώ στην καρέκλα τόσο κλαμένος. να επαναστατήσω. στα παράλογα να επιμείνω. τη λογική μου να επικρατήσω.

που δεν πρόλαβα να σου μιλήσω για μένα. τα αδιέξοδά μου. τις ανασφάλειές μου. τα δάκρυά μου. τα χαμόγελά μου. τα γέλια μου. τους εγκλωβισμούς μου. τις ανακουφίσεις μου. τους πρώτους μου έρωτες. και τους μετέπειτα. τους διαφορετικούς. που δεν πρόλαβες να μου μιλήσεις για σένα. για όλα αυτά. για σένα. που δεν μιλήσαμε για τα άγχη μας. τις φοβίες μας. τις σκέψεις μας. τις πράξεις μας. που δεν πρόλαβα να στα πω. για μένα. να με γνωρίσεις καλύτερα. να σε γνωρίσω καλύτερα.

που με κορόιδευες που αντί για γλόμπος είχα πει μπόγλος. και γέλαγες. και το 'λεγες χρόνια και χρόνια μετά. μαζί με τη μαμά. και γελάγατε. και κοκκίνιζα. και σου φώναζα μπόγλος μπόγλος μπόγλος μπόγλος. και γέλαγες.

που κρύφτηκες όταν ο μπαμπάς με κυνήγαγε με τη λουρίδα για να κάνω ντους πριν το φαγητό. όταν γυρίσαμε σπίτι από τη θάλασσα. μα εγώ ήθελα μετά. τόσο φοβερό δηλαδή; πήγαινε τώρα. όχι μετά. τώρα είπα. και εγώ είπα μετά. ένα δύο τρία. έτρεχα να κρυφτώ. και πόναγα. είδα το βλέμμα σου μετά, στο φαγητό. που προσπάθησες να μου χαμογελάσεις μέσα απ' τη βρεγμένη σου ματιά. και 'γω σου χαμογέλασα. κι ας πόναγα. γιατί από τότε η σκέψη μου μιλούσε. στα παράλογα να επιμείνω. τη λογική μου να επικρατήσω. δεν έκανα ντους τελικά. γιατί πόναγα. γιατί μιλούσε η σκέψη μου.

που πήρες αμάξι. δώρο για το πτυχίο σου. και γέλαγες. ένοιωθες τόσο τρυφερά υπερήφανος. για το αμάξι. το πτυχίο. για αυτά που κατάφερες. για αυτά που ονειρευόσουνα ότι θα κάνεις. για αυτά που τελικά πρόλαβες να κάνεις.

που με έπιασες με το τσιγάρο στο χέρι. και τον καπνό στο στόμα. στην τουαλέτα. κοκκίνισα. χαμογέλαγες. λες και δεν το ήξερες. θα το πω στη μαμά, θα το πω στη μαμά χαμογέλασες. σου φύσηξα την καπνισμένη ανάσα μου στα μάτια. να της το πεις, να της το πεις. και γέλασα.

που τρομοκρατήθηκες και φώναζες σεισμός, σεισμός. έτρεξες στη σκάλα. φώναζες. φοβήθηκες. μου φώναζες να σηκωθώ από τον καναπέ να τρέξουμε έξω. φώναζες στην μαμά και στον μπαμπά να σηκωθούνε από το κρεβάτι να τρέξουμε έξω. έκλαιγες από το άγχος σου για τον μεγάλο τον σεισμό. μου φώναζες που άργησα να σηκωθώ από τον καναπέ να τρέξουμε έξω. γιατί φοβήθηκες.

που δεν ήμουνα εκεί να σε αγγίξω όταν έφευγες. που πήραν τηλέφωνο στο στρατόπεδο να πάρω άδεια γιατί κάτι έτυχε. δεν μίλησε το μυαλό τι μπορεί να έτυχε. και δεν μίλησε ούτε γιατί δεν πήρε τηλέφωνο ο μπαμπάς ή η μαμά. και πώς να έπαιρνα άδεια; μόλις δυο μήνες ήμουν και αλλάζαμε επιλαρχία. και δεν μίλησε ούτε όταν τόσο εύκολα την δώσανε την άδεια. ούτε όταν ο νέος ίλαρχος με ακούμπησε στον ώμο πρόσεχε, και να προσέχεις τους γονείς σου, σε έχουν ανάγκη. εμένα; αφού εσύ παίζεις δηλωτή με τον μπαμπά. βοηθάς τη μαμά. με το δίπλωμα στα σεντόνια. τις κατσαρόλες στην κουζίνα. γελάς και μιλάς μαζί τους. ταξιδεύεις μαζί τους.

που φύλαγε η μαμά τα ρούχα σου. να τα φορέσω τρία χρόνια μετά. είχα το παράπονο ότι με ντύνανε με ρούχα παλαιά. με ρούχα τρία χρόνια πριν. μου γέλαγες. και μου 'λεγες κάνεις μόδα; όταν μεγαλώσαμε έπαιρνα κρυφά από την ντουλάπα σου τα πουκάμισα σου τα καλά. τα φόραγα. με έβλεπες και φώναζες. σου γέλαγα. και σου 'λεγα θυμάσαι;

που μετράγαμε τα παγωτά. το πρώτο. το δεύτερο. το τρίτο. το εκατοστό. τα μπάνια. στη θάλασσα. το πρώτο. το δεύτερο. το τρίτο. το εκατοστό. το μαύρισμα στο δέρμα.

που έφυγες στο μεσολόγγι για την καινούργια σου δουλειά. άγχος. χαρά. και βλεπόμασταν πλέον από μακριά. κάθε κυριακή. στο τραπέζι. στο φαί. σκόνταφτα στην άκρη του κρεβατιού σου γυρνώντας από τα ξενύχτια. κάθε κυριακή πρωί. και χαμογέλαγα. γιατί ήθελα να ακούσω το μουρμουρητό σου. σε ένιωθα που χαμογέλαγες και άλλαζες πλευρό.

που σάστισα. να πιάσω το χέρι σου ήθελα. να χαϊδέψω το κέρινα πανέμορφο πρόσωπό σου ήθελα. και σάστισα. πάγος στην ματιά. και σε κοίταζα. όλη την ώρα σε κοίταζα. δεν αισθανόμουνα τον μπαμπά που άσπρισε, σε μια μέρα. δεν αισθανόμουνα την μαμά που λύγιζε, κάθε μέρα. δεν άκουγα τα μοιρολόγια των μαύρων γιαγιάδων. απλά σε κοίταγα. σε κοίταγα. και ένοιωθα να είναι τα βλέφαρά μου ακίνητα. τα μάτια μου στεγνά. σε κοίταγα. να φωτογραφίσω το κέρινα πανέμορφο πρόσωπό σου ήθελα.

που ένιωσα τον πόνο σιωπηλά. τον ακούμπησα σε μαύρο περιβραχιόνιο. σιωπηλά. στην επιστροφή. στη θητεία. για να μην με σκοτίζουν. για να μην με ρωτάν. για την μελαγχολία στη ματιά.

που ερχόμουν. να σε δω. να σου χαμογελάσω. και μου έτριζες το τζαμάκι. σαν να μου 'λεγες το καλώς όρισες. και με κοίταγες από την φωτογραφία. και στην φώτιζα με το κεράκι. και σου χαμογελούσα. και άρχιζα να σου λέω λέξεις. για όλα αυτά που δεν πρόλαβα να ακούσεις. και σου χαμογελώ. έχω καιρό να κατέβω. αλλά ακούω το τζαμάκι. και σε βλέπω.

που πήγαινες ταξίδια μόνος σου. στα ξένα. και έφερνες νομίσματα. και κάρτες. και γραμματόσημα. και σε μένα μπλουζάκια. και στη μαμά τα κρυστάλλινα τα αγαλματάκια. και τα ελεφαντοστά. τα ξεσκονίζει ακόμα. θρησκευτικά. και το δωμάτιο είναι ακόμα εκεί και έτσι. σαν να μην έχεις φύγει ποτέ. με το γραφείο σου ανοιχτό. τα βιβλία. τους επαίνους. τις συλλογές. τις κασέτες. τα στυλό. τα ξεσκονίζει ακόμα. ευλαβικά. τα χάζευα μια μέρα που πήγα. χαμογέλασα και δάκρυσα. και σκόνταψα το κρεβάτι σου. να μουρμουρίσεις και να αλλάξεις πλευρό.

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .

που . . .


δευτέρα προς τρίτη, 17 προς 18, ιανουαρίου. του 2005. και κοίτα σύμπτωση. οι ίδιες μέρες όπως έντεκα ιανουάριους πριν. δευτέρα προς τρίτη. σε σκέφτηκα. όπως κάθε φορά αυτές τις ημερομηνίες. έντεκα μέχρι τότε, του 2005. σου χαμογέλασα. τρέξανε τόσες εικόνες και συναισθήματα στο χαμόγελο μου.

μάζευα πάλι ήχους να τους στοιβάξω σε μια συλλογή. και είπα θα στους αφιερώσω. να σου περιγράψω με ήχους, λέξεις, εικόνες όλα όσα, τυχαία και μη, έζησα. όλα όσα αισθάνθηκα. από τότε που έφυγες. ψιθύρισε το μυαλό μου να φτιάξεις έντεκα. αυτόν τον χρόνο. να φτιάξεις έντεκα. μέχρι τις ίδιες ημερομηνίες στο δώδεκα. και χαμογέλασα.
πώς αλλιώς να στοιβάξω τόσες στιγμές; να στριμώξω όλα τα συναισθήματα; τα πρόσωπα; τα γέλια; τα κλάματα;
πώς αλλιώς να σε ευχαριστήσω για την γλυκύτητα της αγάπης σου;
πώς αλλιώς να εξιλεωθώ που έκρυψα στην μελαγχολία της απώλειάς σου την δική μου επιβράδυνση; την δική μου αδυναμία; την δική μου μελαγχολία της ματιάς;
πώς αλλιώς να εξιλεωθώ που σου προσάρτησα το πόσο βάρυνε η καρδιά μου; που με έκανες ακόμα πιο ευάλωτο σε αυτά που πάλευα και δεν πρόλαβα να σου πω με λέξεις; που με άφησες μόνο να αισθάνομαι ανήμπορος να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες του μπαμπά και της μαμάς;
πώς αλλιώς να σε ευχαριστήσω και να σου πω ότι σ' αγαπώ, ότι σε σκέφτομαι, ότι σε θυμάμαι, αγέραστο και χαμογελαστό, όπως έχεις έρθει στα όνειρά μου μια δυο φορές και μου χαμογέλασες.
πώς αλλιώς να σου περιγράψω τις στιγμές μου; και μερικούς ήχους είμαι σίγουρος ότι θα τους έκανες δικούς σου. μερικές εικόνες θα ήταν και δικές σου. μερικά συναισθήματα και δικά σου. πάντα πίστευα ότι μοιάζουμε πολύ περισσότερο από ότι θέλαμε να δείξουμε. όσο κυλάει ο χρόνος το πιστεύω ακόμα περισσότερο.

σου χαμογέλασα

και το ονόμασα, το 11. το ταξίδι το 11. το 11ο ταξίδι. για αυτό που έκανες. μέχρι τώρα. και τα υπόλοιπα. ηθελημένα τυχαία. για αυτά που έκανα. και θέλησα να στα ψιθυρίσω. για αυτά που κάνω. για αυτά που κάνουμε. με σένα. χωρίς εσένα.

και χαμογέλασα

2008/03/19

3ο Ταξίδι

ταξίδι απέραντο! κανείς ακούει απλά; / ξεθωριασμένη αίσθηση, αγκαλιά, φιλί / NIO ακούει;…νίο, νίο, νίο… καιρό μετά, έτοιμος (οι) είμαι (στε), (μάλλον) … πολλές παρενθέσεις, λίγες / ΤΟ ΑΣΜΑ [18], θυμάσαι; 19/20 τα τώρα (φως, υπόκρουση, κερί, βλέμμα) ψυχαναλυτής; λιπόθυμος, χα!
  • Νέα Μάκρη/ Opel / μπράβο Β / κουνούπια
    [Aeone / Umbra Nihili [Without Shadow]]
  • σήμερα, χτες, αύριο, το όλο (λόγια δεν υπάρχουν) ...DCD...
    [Dead Can Dance / Song Of Sophia]
  • σήμερα, το κερί, το φως, ...ο Λήναιος ο ΕΠΕ...
    [Royksopp / Triumphant]
  • ...Rude Are The Tongues Of Love / That Speak Of Mercy For Us All / And Leave Us Only With A Song / And Leave Us Only With A Song / Now There's A Cold And Hollow Whisper / Whisper / That Consumes My Body When You're Gone...
    [Madrugada / Only When You're Gone]
  • Απώλεια / Συνήθεια / Ρωγμές Των Χειλιών Σου / Τα Χρόνια Που Πέρασαν / Με Αφήσανε / Μόνο / Πήρες Λάθος / Το Δικό μου Δρόμο / Και Ψάχνεις Το Φως Μου Σε Σβησμένα Αστέρια / Μα όλο Προχωράω Μπροστά / Μα Πάντα Θα 'μαι Πίσω / (οϊμέ / Αδιέξοδα / Διέξοδα / Σούνιο / Opel ) / Σβήνω Τα Ίχνη Απ' Τα Ψέματα Μας / Παραπατάω στη Σιωπή / Απώλεια Συνήθειά μας / αδελφού; ψυχής; αγκαλιάς;
    [Διάφανα Κρίνα / Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας]
  • I Wish You Knew / Your Music Was To Stay Forever / And I Hope... / I Have No Clue / If You Know How Much It Matters / And I Hope... / Πόσα Ταξίδια; / όσα / τόσα / και παραπάνω
    [Gathering / Travel [Part]]
  • And Αlone / Right Ηere Αlone, Υeah / Alone / Alone, Yeah / Lone, Lone Lone
    [Madrugada / Sirens]
  • Requiem For A Dream (εμμονές, απόλυτο, απόλυτο!)
    [Clint Mansell / Film Score PT II]
  • το μυαλό αυτό περίμενε / κηφισίας κάτω / πατρικό / included
    [Marilyn Manson / Sweet Dreams [Are Made Of This]]
  • (κιθάρα και μετά)... We'll Νever Have Ιt All... Now The Wind Has Swept Us All... Speed The Rhythm, Speed The Band... This Is The Bright Amphetamine Sky...
    [Madrugada / Salt]
  • ντου μι να μι / νο να μι / νο νε χιμ χεμ /
    ντου μι να μι / νο να μι / νο νε χιμ χεμ /
    ντου μι να μι / νο να μι / νο νε χιμ χεμ /
    ντου μι να μι / νο να μι / νο νε χιμ χεμ /
    νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ νιν χεμ /
    νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ νιν /
    νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ νιν χεμ /
    νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ / νιμ εμ χεμ νιν /
    ταξίδια / 1987 τώρα / και μετά / Πετρίδης / πατρικό 3ος / αδελφός / λυκαβηττός / πατρικό / σπίτι 1 / σπίτι 4 / πατρικό / σπίτι 1 οδός / σπίτι 2 οδός / σπίτι 3 οδός / σπίτι 4 οδός / πατρικό / αγιάν αγιάν αγιάντα / αγιάν αγιάν αγιάντα αγιάάάάάει
    [Dead Can Dance / Cantara [Part]]
  • σπίτι 4 οδός / προφίλ / νταρ / αποχρώσεις / ποιος τον εγκέφαλο; / στοχεύω, εις, ει
    [Eminem / Rabbit Run]
  • Requiem For A Dream (εμμονές, απόλυτο, απόλυτο!)
    [Kronos Quartet / Tense]
  • σημερινοί, ταξιδιωτικοί, ήχοι...(φως / κερί / prince)
    [Closer Musik / One,Two,Three [Sasha]]
  • σημερινοί, ταξιδιωτικοί, ήχοι...(αλλού, ...ο Λήναιος Οίνοι ΕΠΕ... ,χάσιμο)
    [Andre Kraml / Safari [Sasha]]
  • παράθυρο / τηλεόραση / εικόνες / ήχοι / κερί /
    [Freaky Charta / Blacklight Fantasy [Sasha]]
  • χρυσή (ό) -γουάτ έβερ- Goldfrapp
    [Goldfrapp / Strict Machine [We Are Glitter Mix] [Sasha]]
  • βλέπε 11...FAZ...Φαζ (ο νοών) ΤΟ ΑΣΜΑ [18], θυμάσαι; (Τρίτη προς Τετάρτη) / λογιστική στην Ω την επομένη / ηχείο μπροστά / Σ / φεύγα / και απεκτήθη / γενεθλίων γαρ / 25/05/91 / [18] / ήτοι; / και τώρα +14 /
    [Untitled / FAZ Athens Dance]
  • κλείνεις μάτια / χάνεσαι / αρμόνιο / 3η δημοτικού / βρίσκεσαι / 11/11/05 /
    [Derek Howell / Your Touch [Nick Warren]]
  • μάτια, κλείνεις, ανοίγεις, ήχους, ρυθμούς, ταξίδια,
    [Royksopp / Alpha Male [Part]]

_____________
10/11.11.2005

2008/03/17

Ζωής Απλότητα

από όποια
οπτική
τα
απλά
να είναι
αυτονόητα
και τα
αυτονόητα
απλά
από όποια
οπτική

2008/03/16

Του Τυχαίου Το Παιχνιδίζειν

φ_α_τ_σ_ο_ύ_λ_ε_ς
παλαμάκια

  • Χομόρ το εισαγωγικό
  • Ευώνυμος το αέρινο
  • Αδανσονία το γήινο
  • Εκατοστό το ηλεκτρονικό
  • 239 Αδράστεια το αστρικό
  • Πλατυέλμινθες το ζωντανό
  • Μπάουχαους το σκοτεινό
  • 366 π.Χ. το μυστήριο
  • Αστραπή το βροντερό
  • Ροζ τρίγωνο το μελαγχολικό
  • Ηδωνός το ηδονικό
    • προώθηση από Hfaistiwnas
      προώθηση σε cripple / MAD / mmexer / Νίκος Κ. / π.a.v.λ.o.s

      • ανοίγεις την Βικιπαίδεια
      • κάνεις κλικ στην επιλογή Τυχαία Σελίδα στο αριστερό μενού πλοήγηση.
        το αποτέλεσμα αντιστοιχεί στο όνομα του συγκροτήματός σου
      • κάνεις κλικ δεύτερη φορά.
        το αποτέλεσμα αντιστοιχεί στο όνομα του δίσκου
      • κάνεις κλικ έντεκα (11) ακόμα φορές.
        τα αποτελέσματα αντιστοιχούν στα 11 ονόματα των τραγουδιών του δίσκου

      2008/03/15

      Μήνυμα Άμεσο


      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      τι σημαίνει η μετακίνηση των CDs;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      τι σημαίνει;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      έλεγα να τα ανέβαζα στο πατρικό
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      οκ
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      γιατί;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      περιέργεια
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      το απόγευμα θα είσαι σπίτι;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      δεν νομίζω, γιατί;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      που θα πας;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      θα βολτάρω, ίσως στον Ά, θα δω
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      θα βγεις για να μην συναντηθούμε; το ίσως αυτό μου κάνει
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ναι, σωστά
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      το βράδυ θα κοιμηθείς σπίτι;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      όχι, εσύ;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      το επισημοποιήσατε;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      αυτό σε μάρανε;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      όχι
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      θα μείνετε μαζί ή δεν το έχετε σκεφτεί;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ρε Εσύ, πώς σου έρχονται αυτά; ίδιο λάθος;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      αυτό κολλάει σε μένα ή σε σένα;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      ίδιο λάθος ερώτηση ή ίδιο λάθος συγκατοίκηση;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      συγκατοίκηση βέβαια
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και τη θεωρείς δηλαδή λάθος τη συγκατοίκηση πλέον;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      εσύ όχι; δεν μπορεί...
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      δεν κατάλαβα και πολύ καλά, μετανιώνεις που μέναμε μαζί;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ναι, που μείναμε μαζί περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      το ίδιο λάθος θα κολλούσε αν με τον Γ ήσασταν φίλοι και όχι σχέση
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      τι λες; τι εννοείς;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και δεν καταλαβαίνω, αν θεωρείς λάθος τη συγκατοίκηση, πώς δεν γίνεται συγκατοίκηση τώρα;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      αφού μένετε μαζί
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      τι σχέση έχει με τον Γ αυτό;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      γιατί είπες το ίδιο λάθος
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      δε μου λες; θέλω μια χάρη
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      μένω με τον Γ γιατί μου αρέσει, και για να μην είμαι και τόσο εδώ
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      ε αυτό λέω, σαν να συγκατοικείτε
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      αν είχα επιλογή θα του έλεγα να έρχεται και εκείνος σε μένα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και από την άλλη λες το ίδιο λάθος;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ρε Εσύ, ξεκόλλα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      ο χώρος παίζει ρόλο;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      δεν είναι το ίδιο, ούτε η σχέση
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      θα μου κάνεις τη χάρη;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      κοίτα, μετά τα προχθεσινά και τα χθεσινά, δεν έχω όρεξη για παιχνιδάκια και πολλές κουβέντες
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      και ασυνεννοησία
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      τα χθεσινά;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ναι
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      το θεώρησα παράλογο τελικά να πρέπει να κάνω "βόλτα"
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και ο άλλος το θεώρησε παράλογο αλλά έτσι μου βγήκε, αυθόρμητα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      μπορεί να ήταν και παράλογο, δεν ξέρω
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      αλλά δεν το θεώρησα τόσο παράλογο τελικά
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      κακώς
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      επειδή είμαι σε πάρα πολύ οριακό σημείο
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      και εγώ το ίδιο
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      θα ήθελα να κάτσεις λίγο το απόγευμα να ξεκαθαρίσουμε λίγα πράγματα
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      και να μπλέξω πάλι τα δικά μου; και να γίνω χάλια;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      δεν είναι απαραίτητο
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      γιατί;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      ποια δικά σου να μπλέξεις;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      τα ψυχολογικά μου
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      τα οποία είναι;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      τα γνωστά
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      ποια γνωστά ρε συ;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      να μου βγαίνουν ενοχές, να πηγαίνω πίσω, να επιτίθεμαι αμυνόμενος
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      επειδή σχεδόν ποτέ δεν έχουμε μιλήσει νηφάλιοι
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      δεν μπορούμε να το κάνουμε σήμερα;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      είναι η τελευταία φορά
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      όχι δα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      θα είναι μάλλον η τελευταία φορά
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      έχουμε μιλήσει σε όλες τις δυνατές καταστάσεις και τις αδύνατες
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      γιατί μετά;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      δεν μπορείς να μου κάνεις αυτή τη χάρη;
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      πώς θα είναι η τελευταία φορά;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      θέλω να ξεκαθαριστούν ορισμένα πράγματα που είναι μέσα μου
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και έχουν φτάσει σε οριακό σημείο
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      μετά δεν θα είναι το ίδιο αίσθημα/συναίσθημα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      δεν είναι απαραίτητο εγκλωβιστικά για σένα, αν σε φοβίζει αυτό
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      μπα; πώς το ξέρεις;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      υποτίθεται ότι εφτά χρόνια ερωτευτήκαμε, αγαπηθήκαμε πραγματικά και ξεχωριστά
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ναι
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      αν νομίζεις ότι δεν αξίζει αυτή η χάρη καλώς, δεν θα επιμείνω...
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      αυτό που λες εσύ χάρη μπορεί και να μην είναι
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και ούτε μαρτυρικό είναι ούτε τίποτα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      το θεωρώ χάρη να μείνεις να ακούσεις
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      κάποια πράγματα που θέλω να πω και ενδεχομένως κάποια πράγματα που θέλω να ακούσω
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      να ξεκαθαριστούν επιτέλους κάποια άλλα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      αν αισθάνεσαι ότι μπορεί να εγκλωβιστείς ή να νοιώσεις άσχημα, τι να πω
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      τι δεν έχει ξεκαθαριστεί λοιπόν;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και να νοιώσουμε άσχημα δεν είναι και τίποτα το τρομερό πλέον
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      είναι για μένα, και όσο μένουμε μαζί δεν ξεκαθαρίζει τίποτα
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      παράβλεψες το πλέον
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      και δεν είναι ότι καλύτερο να ψυχοπλακώνομαι καθημερινά ξέρεις
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      ενώ για μένα είναι;
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      ρε συ, αν θέλεις μείνε λίγο μέχρι να έρθω, αν όχι, όχι
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      απλά θέλω να σου μιλήσω για λίγο
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      καλά, αλλά έλα νωρίς
      Ο χρήστης Εσύ λέει:
      κατά τις 6 φαντάζομαι
      Ο χρήστης Αυτός λέει:
      οκ

      2008/03/13

      4ο Ταξίδι

      . του πριν των ήχων επιλογή . του τώρα λέξεις . ήρεμος ηλεκτρονικός ονειρικός . ήχος . ήρεμη μοναχική κουλουριασμένη . λέξη . κρυώνεις . ζεστό το σώμα . πόνος το κορμί . είναι οι στιγμές που το απλό μοιάζει δύσβατο . φώτα σβηστά . σιωπή . τέταρτο ταξίδι φόντο . ανάβεις τσιγάρο . το σβήνεις . ακόμα ένα ντεπόν . ακόμα ένα γκούχου . τέιον . εξαντλημένη ματιά . αιωρείσαι στον ήχο . ζεστό το σώμα . κρυάδες το κορμί . να πας να κουλουριαστείς . να ονειρευτείς . να σε ξυπνήσει αγκαλιά . και να χαμογελάς . ανάβεις τσιγάρο . καπνός . γκούχου . είναι οι στιγμές που το απλό σου μοιάζει δύσβατο . γιατί είναι τα φώτα σβηστά . γιατί είναι η σιωπή . γιατί νοιώθεις να έχεις κουραστεί .

      . ξυπνητήρι . καφές . καπνός . νερό . βλέμμα ουρά ανυπόμονο . βόλτα . περαστικοί . επόμενη στάση . πρόσωπα . επόμενη στάση . βλέμματα . επόμενη στάση . σκαλιά . καπνός . καλημέρα . καλημέρα . καλημέρα . καλημέρα . οθόνη . τηλέφωνα . ηλεκτρονικά μηνύματα . καλό απόγευμα . καλό απόγευμα . καλό απόγευμα . καλό απόγευμα . λεωφορείο . βλέμματα . πρόσωπα . περαστικοί . ουρά βλέμμα ανυπόμονο . βόλτα . φώτα σβηστά . σιωπή . οθόνη . πλήκτρο . ήχος . εικόνα . λέξη . ψίθυρος . ανακουφίζεται ο πόνος στο κορμί . ζεστό το σώμα . να πας να ονειρευτείς . να σε κοιμήσει αγκαλιά . και να χαμογελάς .


      [True Frequencies / New Indigenous Religion] . [Jaia / Alone] . [Solar Fields / Union Light] . [Toires / Laalam] . [Cell / Keun Yung] . [Khetzal / Glaciales Iacrimae] . [Asura / They Will Come] . [Puff Dragon / Chinese Radio] . [Chi-A.D / When The Effect Came] . [H.U.V.A. Network / Morning Call [Ambient Version]] . [Carbon Based Lifeforms / MOS 6581] . [Hol Baumann / Final] . [Carbon Based Lifeforms / Epicentre Second Movement] . [Hol Baumann / Send Away]
      __________
      26.03.2005

      2008/03/10

      Πόλη Ηλίου


      10:30' ψιλοβαριέμαι, κρυώνω και μουδιάζει το πόδι μου, κάπου χαμένος στην ηλιούπολη, πιτσιρίκια μπαίνουν, πιτσιρίκια βγαίνουν, μπαλιές ακούω αλλά δεν με νοιάζει, διαβάζω, χαμογελώ, δακρύζω, ανατριχιάζω, γράφω με το χέρι μου να 'ναι παγωμένο, να παγώνει ο κώλος μου και να κάθομαι άβολα, θέλω να πάω σπίτι μου και να κλείσω τα μάτια και να σκεφτώ τίποτα και όλα, κόσμος πάει και έρχεται και παρατηρούν ένα χαζό να γράφει, αλλά ωραίο χαζό που λες κι εσύ, γουργουρίζει το στομάχι μου και το νοιώθω άδειο, μετά τον ωραίο ύπνο, είχα μπλέξει τα μπούτια μου, μια από δω μια από κει, ένοιωθα πάλι εκείνη τη σιγουριά καθώς με αγγίζεις και εκείνη την αμηχανία καθώς με επεξεργάζεσαι, εκείνο το φόβο καθώς δεν ξέρω αν θα ανταποκριθώ, μετά τη βόλτα στο σπίτι, μετά την ανάγνωση του ημερολογίου μου, σ' αγαπώ ακόμα πιο πολύ, μην μου λες ευχαριστώ, γιατί πρέπει να με ευχαριστείς; σ' ευχαριστώ εγώ για όλη τη σιγουριά και την ανασφάλεια μαζί, γι' αυτή την ξενοιασιά και την αμηχανία μαζί, γεμίζω τις ώρες μου με την παρέα σου, με τα βλέμματά σου, με τα χάδια σου, νοιώθω σίγουρος και αβέβαιος, συναισθήματα διαφορετικά, παράξενα, φοβερά, σε νοιώθω δίπλα μου παιδάκι έτοιμο να καθοδηγηθεί, είμαι παιδάκι έτοιμο να με καθοδηγήσουν, έχει ψύχρα και ανατριχιάζω, κρυώνω

      εσύ μέσα με τα πιτσιρίκια και τις μπάλες θ' αναρωτιέσαι πού είμαι και τι κάνω, φεύγει ο μαρκαδόρος από τα χέρια μου και βγάζω ορνιθοσκαλίσματα, θέλω να φύγω μόνος, μακριά, να κάνω ό,τι θέλω, θέλω να σε πεθυμήσω, θέλω να με σφίξεις στην αγκαλιά σου και να κοιμηθώ, δεν είμαι θεός, δεν είμαι τέλειος, είμαι αυτός με ελαττώματα και προτερήματα, όπως όλοι, σε αγαπώ με τρόπο διαφορετικό αλλά σε αγαπώ, φοβάμαι να στο πω, φοβάμαι να το δείχνω, αλλά σε αγαπώ, μέχρι να 'μαστε μαζί, σ' αγαπώ και όταν χωρίσουμε για κάποιο λόγο, γιατί σ' αγαπώ, φύγε και ταξίδεψε όταν ακούς αυτή τη λέξη, θα μπορούσε να στην έλεγε κάποιος άλλος, θα μπορούσε να στην έλεγε ο καθένας αλλά στην λέω εγώ

      ακούω τη φωνή σου από μέσα, κρυώνω, θέλω να εγκλωβιστώ στα όνειρά μου, αν δεν έχω εγκλωβιστεί ακόμα, παλαμάκια και φωνές, θέλω να ζήσω σ' αυτόν τον κόσμο με τις αποχρώσεις και τους καπνούς, με τρομάζει η ιδέα του θανάτου, με τρομάζει η ιδέα ότι όλα θα τελειώσουν κάποτε, τώρα, σ' έναν μήνα, σ' ένα χρόνο, σ' έναν αιώνα, κόσμος πάει και έρχεται και με παρατηρούν, αφήστε με να γράψω για μένα και τα όνειρά μου, είναι στιγμές που η φαντασία μου με οδηγεί σε πράγματα αλλόκοτα, νομίζω ότι τα ζω, ότι τα διηγούμαι σαν πραγματικές εμπειρίες της πραγματικότητας, είναι όμως η φαντασία μου, αλλά είναι τόσο ζωντανή που φαίνεται πραγματικότητα, θέλω να αγαπήσω τον εαυτό μου, θέλω να σε αγαπήσω μέχρι θανάτου, θέλω να υπάρχεις μόνο για μένα, να υπάρχω μόνο για σένα, πολεμάω με μένα για μένα, πολεμάω εμένα και τις φαντασιώσεις μου, πολεμάω εμένα και τις εμπειρίες μου, αυτές που είχα και αυτές που θα 'θελα να έχω, τρομάζω μ' αυτές που θα 'θελα ν' αποκτήσω, είναι τόσο μακρινές, τόσο διαφορετικές και πολεμάω τον εαυτό μου που δεν βρίσκει τη δύναμη να τις πραγματοποιήσει, φωνές, παλαμάκια και ένα συνεχόμενο ντάμπα - ντούμπα, το χέρι μου κρυώνει, σταματώ, σκέφτομαι και γράφω, ποτέ δεν πίστεψα πως θα είμαι τόσο καιρό με κάποιον, γιατί θέλω να 'μαι ανεξάρτητος, να φεύγω και να έρχομαι, να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν, αλλά πάντα ήθελα αυτή τη σιγουριά, πάντα αναζητούσα αυτή τη γαλήνη, δεν ξέρω πόσο πολύ σε αγαπώ, δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο όπως παλιά, σ' αγαπώ

      μεγάλωσα αλλά θέλω να μείνω παιδί για πάντα, με πληγώνουν τα άγχη και οι φοβίες μου, κρύβομαι από μένα, γελάω, κλαίω και σ' αγαπώ, είναι φορές που θέλω να σε στύψω, να σε λιώσω μέσα στην αγκαλιά μου και είναι στιγμές που θέλω να εξαφανιστώ και να μείνω μόνος μου, να πιω και να χαθώ μέσα στα όνειρά μου, σ' αναζητώ και δεν ξέρω τι είναι αυτό που αναζητώ, αν είσαι εσύ, αν είναι όλα αυτά που μου προσφέρεις, όλα αυτά που θες να μου προσφέρεις χωρίς να ξέρεις τον τρόπο, αναζητώ αυτή τη σιγουριά και την ασφάλεια, αναζητώ αυτό το άγνωστο και το διαφορετικό, αναζητώ εμένα μέσα από σένα, μέσα από μένα, ώρες - ώρες νοιώθω τρελός, διαφορετικός, παράλογος, ώρες - ώρες νοιώθω συνεσταλμένος, τυπικός, ώρες - ώρες θα 'θελα να ήμουνα κάποιος άλλος, κάπου αλλού, ώρες - ώρες μ' αρέσω, μ' αρέσει αυτό που νοιώθω για σένα, ώρες - ώρες θέλω να το βάλω στα πόδια και να εξαφανιστώ, να πάω παντού και πουθενά, να γνωρίσω τα πάντα και τίποτα, να γνωρίσω εμένα, εσένα, αυτόν, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τα όνειρά μου, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τη φαντασία τη δική μου, είμαι ευτυχής που αποτελείς ένα μέρος της φαντασίας μου

      ανυπομονώ να γνωρίσω τα υπόλοιπα, ανυπομονώ να τα γνωρίσω όλα, αισιόδοξος και μελαγχολικός την ίδια στιγμή, ανισόρροπος και λογικός ταυτόχρονα, καπνίζω, ακούω τη φωνή σου, θέλω να πιω και να μεθύσω, θέλω να αρχίσω να χορεύω, ν' αρχίσω να εκτονώνομαι μέσα απ' αυτές τις κινήσεις του σώματός μου, να βρω την τρύπα και να εξατμιστεί το πνεύμα μου, να χαθώ και να βρεθώ, είμαι τρελός, είμαι παλαβός, δεν θέλω να με νοιάζει τίποτα, δεν θέλω να με νοιάζει το μέλλον, ζω το παρόν, ίσως το μετανιώσω ίσως όχι, δεν ξέρω πως θα 'μαι σε 10 χρόνια, σε 20 χρόνια, βγες έξω και πάρε με στην αγκαλιά σου, χάιδεψέ με χωρίς να έχω άγχος αν θα ανταποκριθώ, έτσι γεννήθηκα, έτσι έγινα, αυτό είμαι, χάιδεψέ μου τα μάτια και ζέστανέ με, ξάπλωσέ με κάτω και βγάλε μου όλα τα ρούχα, πέσε στον ώμο μου και κάνε να με νοιώσεις μέσα σου, χωρίς να φοβάμαι, χωρίς να φοβάσαι, σκούπισε τα μάτια μου και κάνε με να αισθανθώ πρωτόγνωρα

      ψιχαλίζει, ακούω τη φωνή σου, δέξου με όπως είμαι, φοβάμαι για μένα, ώρες - ώρες θα 'θελα να σταματήσω να υπάρχω αλλά φοβάμαι την ανυπαρξία μου, τόσο τρελά και παλαβά πράγματα, γιατί εγώ; θα 'θελα να υπήρχε ένας δεύτερος εγώ, να μπορώ να κάνω παρέα μαζί του, να 'ναι ίδιος με μένα, να μπορώ να κλάψω και να γελάσω, να μπορώ να κάνω έρωτα μαζί του, ψιχαλίζει, ακούω τη φωνή σου, δεν μπορώ να σε δω, δεν μπορείς να με δεις, σ' αγαπώ, μ' αγαπάς, σκέψεις όλα αυτά που αύριο θα τις ξεχάσω και όταν τις ξαναδιαβάσω θα γελάσω ή θα κλάψω, όπως πάντα, όπως μέχρι να σταματήσω να υπάρχω, άλλαξα θέση γιατί ξέβαφε ο μαρκαδόρος, πιο άβολα είναι εδώ και εξακολουθώ να κρυώνω, μια ζωή μέσα σε μισή ώρα, θέλω να φύγω αλλά θέλω να κάτσω εδώ για πάντα, σφύριξε τη λήξη και πάμε να εξαφανιστούμε, θέλω να δοκιμάσω την αντοχή μου, θέλω να δοκιμάσω τον εαυτό μου, θέλω να γίνω 10 χρόνια μικρότερος αλλά θέλω να γίνω 10 χρόνια μεγαλύτερος, πράγματα αλλόκοτα, παρανοϊκά, ακατανόητα, θέλω να βρεθώ σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους, θέλω να κάνω έρωτα μαζί σου, θέλω να κάνω έρωτα μ' αυτόν, με τον οποιοδήποτε αυτόν, αλλά μόνο μαζί σου, μόνο μ' αυτόν, μου εμπνέεις σιγουριά και φόβο, φοβάμαι εμένα, εσένα, αυτόν, δεν ξέρω τι να κάνω, μην μελαγχολείς, μην δακρύσεις, σ' αγαπώ και αρχίζω να μ' αγαπώ, μην μελαγχολήσεις ποτέ, τώρα και όταν θα πάψω να υπάρχω ή να είμαι δίπλα σου γιατί μ' αγάπησες και σ' αγάπησα μην μελαγχολείς γιατί σε αγαπώ

      θέλω ν' αρχίσω να ουρλιάζω μέχρι να κλείσει ο λαιμός μου, θέλω τόσα πολλά και δεν ξέρω να εκτιμήσω τι έχω, η ώρα μου φαίνεται έχει σταματήσει, κρυώνω και θέλω να φύγω, κρυώνω και θέλω να μείνω, φοβάμαι το τέλος αλλά είμαι ευτυχισμένος στη φαντασία μου γιατί θα ζω αιώνια, θέλω να μ' αγαπάς και να μου το λες, δέξου με όπως είμαι, αγχώνομαι και φοβάμαι, δεν ξέρω πού πάω και τι κάνω, πώς να το κάνω, κλείνω τα μάτια και φεύγω, κλείνω τα μάτια και έρχομαι σε σένα, βρίσκω αυτόν, κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι

      __________
      17.03.1991


      στην Σ που παιδιά προσπαθήσαμε να γίνουμε φίλοι ερωτικοί,
      στην ίδια Σ που καταφέραμε και είμαστε αδέλφια ψυχής

      2008/03/09

      Ανακοίνωση 24η

      Ένα Θαυμάσιο Βράδυ
      Στην προηγούμενη ανακοίνωσή μου είχα γράψει τα μελλοντικά μου σχέδια, για το πώς θα περνάγαμε τη χθεσινή γιορτή.
      Και τελείωνα με την εξής πρόταση: "Ας προετοιμαστούμε για να περάσουμε ένα διασκεδαστικό, όμορφο, θαυμάσιο βράδυ".
      Και πραγματικά! Αυτό το πετύχαμε. Οι χθεσινές 4 ώρες αποτέλεσαν ένα θαυμάσιο βράδυ.
      Όταν πήγαμε, είχαν συγκεντρωθεί στην αίθουσα πολλά παιδιά, μασκαρεμένα με πολλές και διάφορες στολές.
      Προσωπικά εγώ τα πέρασα θαυμάσια. Από την ώρα που μπήκα στο κέντρο, γέμισα κέφι. Το κέντρο ήταν μεγάλο με πολλές αποκριάτικες φιγούρες. Κατά τις 5 η ώρα όλα τα παιδιά του σχολείου, ήταν συγκεντρωμένα στο κέντρο, έτοιμα να διασκεδάσουν. Λίγα λεπτά αργότερα άρχισε το γλέντι.
      Αφού για ώρα τα παιδιά χόρεψαν μοντέρνους χορούς η πίστα πια ανήκε στους μεγάλους χορεύοντας καλαματιανό και τσάμικο. Οι σερπαντίνες, μετά από φιγούρες που έκαναν στον αέρα, έπεφταν κάτω γεμίζοντας το πάτωμα.
      Αφού χαρίσαμε δύο όμορφα αποκριάτικα τραγούδια, τα παιδιά της χορωδίας, στο κοινό άρχισε το πλουσιοπάροχο πρόγραμμα.
      Η Λουκά Πουλχερία παρουσίασε το πρόγραμμα και πρώτα-πρώτα τον μεγάλο ζογκλέρ Γιώργο Ρωμανό. Μετά τα καταπληκτικά νούμερα του ζογκλέρ, το ντουέτο "Μαστέλλο-Δημησιάνο" μας ψυχαγώγησαν με τα ωραία τραγούδια. Μετά κάθε νούμερο ένα σύννεφο παλαμάκια απλώνονταν σε όλη την αίθουσα, εκφράζοντας τη χαρά των ακροατών.
      Και μετά από τα όμορφα τραγούδια, η νύχτα άνηκε πάλι σε μας.
      Κλόουν, ινδιάνοι, κάου-μπόυδες και πολλά άλλα μασκαρεμένα παιδιά χόρευαν έξαλλα να για να χαρούν όσο πιο ωραία μπορούν τις 4 ώρες αυτές.
      Μετά από πολλούς χορούς, μικρών-μεγάλων, μπορέσαμε να θαυμάσουμε τον έξοχο τραγουδιστή Τόνη Βαβάτσικο ακούγοντας την όμορφη φωνή του.
      Και το γλέντι τέλειωσε με μια ξέφρενη γιάνγκα. Περάσαμε πολύ ωραία. Άλλοι χόρευαν, άλλοι σκάγαν τα σκάγια των όπλων τους προκαλώντας θόρυβο. Τραγούδια, χοροί, ποιήματα και τραγούδια παιδιών, νούμερα και άλλα ακόμα αποτέλεσαν τη διασκέδασή μας χθες βράδυ.
      Ελπίζω, όπως περάσαμε φέτος πολύ καλά, στον αποκριάτικο χορό του σχολείου μας, εξίσου καλά να περνάμε και τις άλλες χρονιές.
      Αυτή η βραδιά θα τυπωθεί βαθιά στη μνήμη μου.
      __________
      28.02.1979

      2008/03/08

      Παλινδρόμηση

      δεν ξέρεις πώς, επόμενο πλήκτρο ποιο, επόμενος ήχος ποιος, εικόνα ποια, νόημα αυτών, ανοίγεις συρτάρια, ξύλινα, χάρτινα, ηλεκτρονικά, σχισμές μυαλού, χαραμάδες στα πλήκτρα, λέξεις στα πλήκτρα, ήχοι στα πλήκτρα, να αποτυπωθούν στις κουκίδες της οθόνης, ένα παιχνίδισμα της ύπαρξής σου, απόμακρο; δυσνόητο; μελαγχολικό; ευνόητο; χαμογελαστό; απαισιόδοξο; γελαστό; μάταιο; προσιτό; αισιόδοξο; γλυκό; απογοητευμένο; κουλουριασμένο; τρυφερό; φωτεινό; φοβισμένο; παραιτημένο; ζωντανό; σκοτεινό; χρωματιστό; πολύχρωμο;

      δεν ξέρεις πώς, δεν ξέρεις πού, ακούει κανείς; κατανοεί κανείς; αγγίζει κανείς; νόημα αυτών, ένα παιχνίδισμα της ύπαρξής σου, μπροστά, πίσω, κίνηση αβέβαιη, να μοιράσεις τους ήχους, τις εικόνες, τα λόγια, απόμακρα; δυσνόητα; μελαγχολικά; ευνόητα; χαμογελαστά; απαισιόδοξα; γελαστά; μάταια; προσιτά; αισιόδοξα; γλυκά; απογοητευμένα; κουλουριασμένα; τρυφερά; φωτεινά; φοβισμένα; παραιτημένα; ζωντανά; σκοτεινά; χρωματιστά; πολύχρωμα;

      δεν ξέρεις πώς, δεν ξέρεις τι, δεν νοιώθεις το μετά, μελαγχολικά το τώρα, ήρεμα μελαγχολικά, χαμογελαστά ήρεμα, πίσω, μπροστά, κίνηση αβέβαιη, απόμακρη; δυσνόητη; μελαγχολική; ευνόητη; χαμογελαστή; απαισιόδοξη; γελαστή; μάταιη; προσιτή; αισιόδοξη; γλυκιά; απογοητευμένη; κουλουριασμένη; τρυφερή; φωτεινή; φοβισμένη; παραιτημένη; ζωντανή; σκοτεινή; χρωματιστή; πολύχρωμη;

      δεν ξέρεις πώς, ανάβεις τσιγάρο και φυσάς, κουρασμένη ματιά, στις κουκίδες της οθόνης χάνεται, ο καπνός που φυσάς εκεί σκορπίζεται, η πνοή που φυσάς, ο αέρας που σκορπάς, απόμακρος, δυσνόητος, μελαγχολικός, ευνόητος, χαμογελαστός, απαισιόδοξος, γελαστός, μάταιος, προσιτός, αισιόδοξος, γλυκός, απογοητευμένος, κουλουριασμένος, τρυφερός, φωτεινός, φοβισμένος, παραιτημένος, ζωντανός, σκοτεινός, χρωματιστός, πολύχρωμος

      2008/03/06

      Πνοής Θρυμμάτισμα

      με είχες μέσα σου και σου ψιθύρισα σ' αγαπώ
      χαμογέλασες, μόρφασες, άλλαξες ματιά
      σε είχα μέσα μου και σου ψιθύρισα μ' αγαπάς;
      χαμογέλασες, μόρφασες, σε ένοιωσα άδειο μέσα μου

      μη σταματάς ικέτεψα, φόρεσες μάσκα αδιάφορη, τραβήχτηκες, μη σταματάς ανέπνευσα, τραβήχτηκες, σάστισα, απομακρύνθηκα, άκουσες τον κρότο της ψυχής μου, άκουσα τον θόρυβο της οργής σου

      με είχες μέσα σου και σου ψιθύριζα σ' αγαπώ
      σε είχα μέσα μου και μου ψιθύριζες και άκουγα και εγώ

      2008/03/04

      5ο Ταξίδι

      λόγια περιττά,
      μεγαλύτερος γαρ,
      είσαι μεγάλος ωρέ
      και τα παλικάρια!…,
      ναι ωρέ κλαίνε…!
      Ντίαρ Κόλετζ
      ουε…
      (κολεατζουε)
      colleague…
      ακούσματα 10 χρόνια πριν…
      94-95
      αλλαγές σημερινές
      μόνο δυνατά
      σημερινά (16/02/05)
      εγκεφαλικά…
      εικόνες πίσω από ΦΑΖ, FAZ
      (μπακ 12-13 έτη, meaning;)
      εικόνα μπροστά me
      ο Ντίαρ Κόλετζ
      (κολεατζουε ο Μεγάλος)
      μη μου ξαναμιλήστε για τις ρυτίδες
      (άι νοου)
      (είναι ό,,,,,,τι έχω περάσει)!!!
      (μην νομίζεις 2 σφηνάκια είναι όλα κι όλα…
      …απλά υπήρχε η διάθεση…)
      το παρόν και το παρών
      τις αλλαγές την τρέλα μου…
      τόση ώρα πήρε…
      Ντίαρ Κόλετζ
      υ.γ. (υστερόγραφο: )
      Solar Quest-Acid Air Raid (13) το ό,,, τι … !!!

      [Solar Eclipse / Under Water] . [Marmion / Schoneberg [Marmion Remix]] . [Accelerator / Accelerator3] . [Spinning Atoms / Subset [Biphase Mix]] . [Nexus6 / AB Chic [Acrid Abeyance Rmx] part 2] . [Odyssey / Rainbow] . [Radial Blur / Derv] . [SectonX / Galaxian] . [Dan Ouan / Velocity Curves] . [Sapiano / Maniac] . [Push3 / Cybernetic Empire] . [Public Energy / Slumber] . [Solar Quest / Acid Air Raid]
      __________
      16.02.2005

      2008/03/03

      ΝΑΙ ΟΧΙ ΝΑΙ ΝΑΙ

      μ'αγαπάς;
      θα μ'αφήσεις ποτέ;
      μου το υπόσχεσαι;
      ό,τι και να γίνει;

      2008/03/02

      Cantara


      δεν έχω κατασταλάξει αν οι ήχοι που συναντάς τυχαία ή μη στη ζωή σου διαμορφώνουν τον μικρόκοσμό σου ή ο μικρόκοσμός σου την κάθε στιγμή αναζητά αντιπροσωπευτικούς ήχους να τον εκφράσουν, καταλήγοντας βιώματα. τείνω να συμπεράνω ότι είναι συνδυασμός και των δύο.

      θυμάμαι πολύ έντονα την ημέρα που συνάντησα για πρώτη φορά τους ήχους του Cantara. προς το τέλος του 1987 από την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη, στην τότε ανασκόπηση του έτους, με το σχόλιο προσέξτε αυτό τον ήχο. και τον πρόσεξα τον ήχο αυτό. δεν γινότανε να μην τον προσέξω. αυτή τη φωνή. θε μου αυτή η φωνή. από το πρώτο δευτερόλεπτο του ακούσματος ένοιωσα αυτό το συγκλονιστικό ρίγος κάτι το οποίο συνεχίζει ακόμα και μετά τις αμέτρητες φορές ακούσματος του συγκεκριμένου τραγουδιού και δη της μετέπειτα ζωντανής εκτέλεσής του.

      Dead Can Dance - Within The Realm Of A Dying Sun

      Within The Realm Of A Dying Sun ήταν ο πρώτος δίσκος που απέκτησα. τις πρώτες μέρες του 1988. και τον είχα πάρει σε κανονικό δίσκο, σε εισαγωγής αργότερα, σε κασέτα, να διώξω το φόβο μην φθαρεί από το χρόνο. η αναμονή για την κυκλοφορία κάθε νέου τους δίσκου, η απόκτηση του, το άκουσμά του ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία.



      οι ήχοι τους έγιναν απόσπασμα των στιγμών μου, του είναι μου.
      χαμογέλασα, ρίγησα, ονειρεύτηκα, γέλασα, διασκέδασα, έχασα, έκλαψα, έθαψα, μνημόνευσα, λησμόνησα, θύμωσα, ερωτεύτηκα, ευτύχησα, αγάπησα, ταξίδεψα, αφιέρωσα, έκανα έρωτα, πεθύμησα, μέθυσα, δάκρυσα, αγαλλίασα, εγκλωβίστηκα, αναπόλησα, χάθηκα, βρέθηκα, δάκρυσα, χαμογέλασα και πάλι με κάθε μία από την υπόκρουσή τους.

      είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον από όλους αυτούς τους ήχους. ενδεχομένως το Cantara απλά γιατί ήταν η πρώτη συνάντηση και το άκουσμά του έχει γίνει βίωμα πολλών στιγμών.

      και είναι συγκλονιστικό πώς μερικοί ήχοι σε κάνουν να νοιώθεις και είναι ακόμα συγκλονιστικότερο πώς ντύνουν τα στιγμιότυπά σου ή τους ντύνεις με τις στιγμές σου.


      2008/03/01

      Ανθοβριθής

      να χαμογελάσεις _ να λησμονήσεις _ να απλώσεις το χέρι _ να βουτήξεις στα άνθη _ στα κλωνάρια _ να στολίσεις την ψυχή _ να αποτυπώσεις την εικόνα _ να γίνεις η εικόνα _ να γεμίσεις το βλέμμα _ να φωτίσεις την ματιά _ να χαμογελάσεις _ στα άνθη _ στα κλωνάρια _ στην ψυχή _ να δώσεις το βλέμμα _ τα κλωνάρια _ τα άνθη _ την ψυχή _ να απλώσεις το χέρι _ το βλέμμα _ το σώμα _ την πνοή