2008/03/10

Πόλη Ηλίου


10:30' ψιλοβαριέμαι, κρυώνω και μουδιάζει το πόδι μου, κάπου χαμένος στην ηλιούπολη, πιτσιρίκια μπαίνουν, πιτσιρίκια βγαίνουν, μπαλιές ακούω αλλά δεν με νοιάζει, διαβάζω, χαμογελώ, δακρύζω, ανατριχιάζω, γράφω με το χέρι μου να 'ναι παγωμένο, να παγώνει ο κώλος μου και να κάθομαι άβολα, θέλω να πάω σπίτι μου και να κλείσω τα μάτια και να σκεφτώ τίποτα και όλα, κόσμος πάει και έρχεται και παρατηρούν ένα χαζό να γράφει, αλλά ωραίο χαζό που λες κι εσύ, γουργουρίζει το στομάχι μου και το νοιώθω άδειο, μετά τον ωραίο ύπνο, είχα μπλέξει τα μπούτια μου, μια από δω μια από κει, ένοιωθα πάλι εκείνη τη σιγουριά καθώς με αγγίζεις και εκείνη την αμηχανία καθώς με επεξεργάζεσαι, εκείνο το φόβο καθώς δεν ξέρω αν θα ανταποκριθώ, μετά τη βόλτα στο σπίτι, μετά την ανάγνωση του ημερολογίου μου, σ' αγαπώ ακόμα πιο πολύ, μην μου λες ευχαριστώ, γιατί πρέπει να με ευχαριστείς; σ' ευχαριστώ εγώ για όλη τη σιγουριά και την ανασφάλεια μαζί, γι' αυτή την ξενοιασιά και την αμηχανία μαζί, γεμίζω τις ώρες μου με την παρέα σου, με τα βλέμματά σου, με τα χάδια σου, νοιώθω σίγουρος και αβέβαιος, συναισθήματα διαφορετικά, παράξενα, φοβερά, σε νοιώθω δίπλα μου παιδάκι έτοιμο να καθοδηγηθεί, είμαι παιδάκι έτοιμο να με καθοδηγήσουν, έχει ψύχρα και ανατριχιάζω, κρυώνω

εσύ μέσα με τα πιτσιρίκια και τις μπάλες θ' αναρωτιέσαι πού είμαι και τι κάνω, φεύγει ο μαρκαδόρος από τα χέρια μου και βγάζω ορνιθοσκαλίσματα, θέλω να φύγω μόνος, μακριά, να κάνω ό,τι θέλω, θέλω να σε πεθυμήσω, θέλω να με σφίξεις στην αγκαλιά σου και να κοιμηθώ, δεν είμαι θεός, δεν είμαι τέλειος, είμαι αυτός με ελαττώματα και προτερήματα, όπως όλοι, σε αγαπώ με τρόπο διαφορετικό αλλά σε αγαπώ, φοβάμαι να στο πω, φοβάμαι να το δείχνω, αλλά σε αγαπώ, μέχρι να 'μαστε μαζί, σ' αγαπώ και όταν χωρίσουμε για κάποιο λόγο, γιατί σ' αγαπώ, φύγε και ταξίδεψε όταν ακούς αυτή τη λέξη, θα μπορούσε να στην έλεγε κάποιος άλλος, θα μπορούσε να στην έλεγε ο καθένας αλλά στην λέω εγώ

ακούω τη φωνή σου από μέσα, κρυώνω, θέλω να εγκλωβιστώ στα όνειρά μου, αν δεν έχω εγκλωβιστεί ακόμα, παλαμάκια και φωνές, θέλω να ζήσω σ' αυτόν τον κόσμο με τις αποχρώσεις και τους καπνούς, με τρομάζει η ιδέα του θανάτου, με τρομάζει η ιδέα ότι όλα θα τελειώσουν κάποτε, τώρα, σ' έναν μήνα, σ' ένα χρόνο, σ' έναν αιώνα, κόσμος πάει και έρχεται και με παρατηρούν, αφήστε με να γράψω για μένα και τα όνειρά μου, είναι στιγμές που η φαντασία μου με οδηγεί σε πράγματα αλλόκοτα, νομίζω ότι τα ζω, ότι τα διηγούμαι σαν πραγματικές εμπειρίες της πραγματικότητας, είναι όμως η φαντασία μου, αλλά είναι τόσο ζωντανή που φαίνεται πραγματικότητα, θέλω να αγαπήσω τον εαυτό μου, θέλω να σε αγαπήσω μέχρι θανάτου, θέλω να υπάρχεις μόνο για μένα, να υπάρχω μόνο για σένα, πολεμάω με μένα για μένα, πολεμάω εμένα και τις φαντασιώσεις μου, πολεμάω εμένα και τις εμπειρίες μου, αυτές που είχα και αυτές που θα 'θελα να έχω, τρομάζω μ' αυτές που θα 'θελα ν' αποκτήσω, είναι τόσο μακρινές, τόσο διαφορετικές και πολεμάω τον εαυτό μου που δεν βρίσκει τη δύναμη να τις πραγματοποιήσει, φωνές, παλαμάκια και ένα συνεχόμενο ντάμπα - ντούμπα, το χέρι μου κρυώνει, σταματώ, σκέφτομαι και γράφω, ποτέ δεν πίστεψα πως θα είμαι τόσο καιρό με κάποιον, γιατί θέλω να 'μαι ανεξάρτητος, να φεύγω και να έρχομαι, να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν, αλλά πάντα ήθελα αυτή τη σιγουριά, πάντα αναζητούσα αυτή τη γαλήνη, δεν ξέρω πόσο πολύ σε αγαπώ, δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο όπως παλιά, σ' αγαπώ

μεγάλωσα αλλά θέλω να μείνω παιδί για πάντα, με πληγώνουν τα άγχη και οι φοβίες μου, κρύβομαι από μένα, γελάω, κλαίω και σ' αγαπώ, είναι φορές που θέλω να σε στύψω, να σε λιώσω μέσα στην αγκαλιά μου και είναι στιγμές που θέλω να εξαφανιστώ και να μείνω μόνος μου, να πιω και να χαθώ μέσα στα όνειρά μου, σ' αναζητώ και δεν ξέρω τι είναι αυτό που αναζητώ, αν είσαι εσύ, αν είναι όλα αυτά που μου προσφέρεις, όλα αυτά που θες να μου προσφέρεις χωρίς να ξέρεις τον τρόπο, αναζητώ αυτή τη σιγουριά και την ασφάλεια, αναζητώ αυτό το άγνωστο και το διαφορετικό, αναζητώ εμένα μέσα από σένα, μέσα από μένα, ώρες - ώρες νοιώθω τρελός, διαφορετικός, παράλογος, ώρες - ώρες νοιώθω συνεσταλμένος, τυπικός, ώρες - ώρες θα 'θελα να ήμουνα κάποιος άλλος, κάπου αλλού, ώρες - ώρες μ' αρέσω, μ' αρέσει αυτό που νοιώθω για σένα, ώρες - ώρες θέλω να το βάλω στα πόδια και να εξαφανιστώ, να πάω παντού και πουθενά, να γνωρίσω τα πάντα και τίποτα, να γνωρίσω εμένα, εσένα, αυτόν, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τα όνειρά μου, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τη φαντασία τη δική μου, είμαι ευτυχής που αποτελείς ένα μέρος της φαντασίας μου

ανυπομονώ να γνωρίσω τα υπόλοιπα, ανυπομονώ να τα γνωρίσω όλα, αισιόδοξος και μελαγχολικός την ίδια στιγμή, ανισόρροπος και λογικός ταυτόχρονα, καπνίζω, ακούω τη φωνή σου, θέλω να πιω και να μεθύσω, θέλω να αρχίσω να χορεύω, ν' αρχίσω να εκτονώνομαι μέσα απ' αυτές τις κινήσεις του σώματός μου, να βρω την τρύπα και να εξατμιστεί το πνεύμα μου, να χαθώ και να βρεθώ, είμαι τρελός, είμαι παλαβός, δεν θέλω να με νοιάζει τίποτα, δεν θέλω να με νοιάζει το μέλλον, ζω το παρόν, ίσως το μετανιώσω ίσως όχι, δεν ξέρω πως θα 'μαι σε 10 χρόνια, σε 20 χρόνια, βγες έξω και πάρε με στην αγκαλιά σου, χάιδεψέ με χωρίς να έχω άγχος αν θα ανταποκριθώ, έτσι γεννήθηκα, έτσι έγινα, αυτό είμαι, χάιδεψέ μου τα μάτια και ζέστανέ με, ξάπλωσέ με κάτω και βγάλε μου όλα τα ρούχα, πέσε στον ώμο μου και κάνε να με νοιώσεις μέσα σου, χωρίς να φοβάμαι, χωρίς να φοβάσαι, σκούπισε τα μάτια μου και κάνε με να αισθανθώ πρωτόγνωρα

ψιχαλίζει, ακούω τη φωνή σου, δέξου με όπως είμαι, φοβάμαι για μένα, ώρες - ώρες θα 'θελα να σταματήσω να υπάρχω αλλά φοβάμαι την ανυπαρξία μου, τόσο τρελά και παλαβά πράγματα, γιατί εγώ; θα 'θελα να υπήρχε ένας δεύτερος εγώ, να μπορώ να κάνω παρέα μαζί του, να 'ναι ίδιος με μένα, να μπορώ να κλάψω και να γελάσω, να μπορώ να κάνω έρωτα μαζί του, ψιχαλίζει, ακούω τη φωνή σου, δεν μπορώ να σε δω, δεν μπορείς να με δεις, σ' αγαπώ, μ' αγαπάς, σκέψεις όλα αυτά που αύριο θα τις ξεχάσω και όταν τις ξαναδιαβάσω θα γελάσω ή θα κλάψω, όπως πάντα, όπως μέχρι να σταματήσω να υπάρχω, άλλαξα θέση γιατί ξέβαφε ο μαρκαδόρος, πιο άβολα είναι εδώ και εξακολουθώ να κρυώνω, μια ζωή μέσα σε μισή ώρα, θέλω να φύγω αλλά θέλω να κάτσω εδώ για πάντα, σφύριξε τη λήξη και πάμε να εξαφανιστούμε, θέλω να δοκιμάσω την αντοχή μου, θέλω να δοκιμάσω τον εαυτό μου, θέλω να γίνω 10 χρόνια μικρότερος αλλά θέλω να γίνω 10 χρόνια μεγαλύτερος, πράγματα αλλόκοτα, παρανοϊκά, ακατανόητα, θέλω να βρεθώ σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους, θέλω να κάνω έρωτα μαζί σου, θέλω να κάνω έρωτα μ' αυτόν, με τον οποιοδήποτε αυτόν, αλλά μόνο μαζί σου, μόνο μ' αυτόν, μου εμπνέεις σιγουριά και φόβο, φοβάμαι εμένα, εσένα, αυτόν, δεν ξέρω τι να κάνω, μην μελαγχολείς, μην δακρύσεις, σ' αγαπώ και αρχίζω να μ' αγαπώ, μην μελαγχολήσεις ποτέ, τώρα και όταν θα πάψω να υπάρχω ή να είμαι δίπλα σου γιατί μ' αγάπησες και σ' αγάπησα μην μελαγχολείς γιατί σε αγαπώ

θέλω ν' αρχίσω να ουρλιάζω μέχρι να κλείσει ο λαιμός μου, θέλω τόσα πολλά και δεν ξέρω να εκτιμήσω τι έχω, η ώρα μου φαίνεται έχει σταματήσει, κρυώνω και θέλω να φύγω, κρυώνω και θέλω να μείνω, φοβάμαι το τέλος αλλά είμαι ευτυχισμένος στη φαντασία μου γιατί θα ζω αιώνια, θέλω να μ' αγαπάς και να μου το λες, δέξου με όπως είμαι, αγχώνομαι και φοβάμαι, δεν ξέρω πού πάω και τι κάνω, πώς να το κάνω, κλείνω τα μάτια και φεύγω, κλείνω τα μάτια και έρχομαι σε σένα, βρίσκω αυτόν, κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι

__________
17.03.1991


στην Σ που παιδιά προσπαθήσαμε να γίνουμε φίλοι ερωτικοί,
στην ίδια Σ που καταφέραμε και είμαστε αδέλφια ψυχής

14 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Είναι πολύ ωραίο... πολύ συναισθηματικό... πολύ ερωτικό...
Να μην σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι...
Καληνύχτα!

Dr_MAD είπε...

Από τότε το μικρόβιο... Πάντως η Σ στο ύψος της. Αν κάνουμε όλοι μας το ίδιο, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ πιο ευχάριαστος και ανεκτικός. Ωδή στη φιλία ;-)

tovenito είπε...

στη Σ;;!! όπως και να έχει είναι ό,τι ωραιότερο έχω διαβάσει από σένα, τον τελευταίο καιρό που σε παρακολουθώ συστηματικά, αλλά και γενικότερα ένα από τα ωραιότερα πόστ που έχω δει. αυτή η πάλη με εκφράζει πάρα πολύ. να θες και να μη θες. να φοβάσαι και να μη φοβάσαι. να θες να τρέξεις μακριά αλλά και να μείνεις δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάς.΄
άψογος μέσα στα πισωγυρίσματά σου.

b|a|s|n\i/a είπε...

[Hfaistiwnas] ποτέ δεν σταματάς να ονειρεύεσαι, απλά μερικά όνειρα είναι μονόχρωμα και άλλα πολύχρωμα, καλησπέρα...

[MAD] δύο ψυχές με διαφορετική ταυτότητα στην αναζήτηση των ψυχών τους, ωδή στην πραγματική, παντοτινή, αληθινή φιλία!

[tovene592] στην Σ! στην πάλη του μέσα σου με το έξω σου, στο τρέμουλο του ενός εαυτού σου πασχίζοντας να ελευθερώσει τον άλλον, στον εγκλωβισμό που νοιώθεις (ένοιωθες) αναζητώντας την ίδια ψυχή σε άλλο κορμί

fallen angel είπε...

Πεθαίνουν αυτοί που λησμονιούνται

Ανώνυμος είπε...

Ο άγγελος κι ο διάβολος - που υπάρχουν μόνιμα μέσα στον καθένα μας. Και αυτό είναι το συναρπαστικό στη ζωή - όταν δεν μπορείς να διακρίνεις ποιος από τους δύο είναι ο άγγελος και ποιος ο διάβολος...

Το σώμα και το πνεύμα - η αιώνια πάλη. Και αυτό είναι το συναρπαστικό στη ζωή - όταν δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο ορίζει ποιο...

ΥΓ1: Αν πατήσω εκείνο το πλήκτρο με το ερωτηματικό και πατήσω για αναζήτηση 17/03/1991 τι θα βγει άραγε; (με ενοχλεί πολύ να κάνω επεξηγηματικές ερωτήσεις σε τόσο "ποιητικά" post όμως μερικές φορές η περέργεια μου είναι αμείλικτη - ειδικά όταν ούτε η λογική ούτε η φαντασία μου μπορούν να μου δώσουν τις απαντήσεις)

ΥΓ2: Διατηρείς το δικαίωμα να μην απαντήσεις στο ΥΓ1... :)

b|a|s|n\i/a είπε...

[fallen angel] ζούνε αυτοί που διατηρούν αποσπάσματα στην μνήμη, ζούνε αυτοί που διατηρούνται στην μνήμη, και άμα πέφτει ο άγγελος κάποιος θα προσπαθήσει να απλώσει την αγκαλιά του, τουλάχιστον να προσπαθήσει

[cripple] σώμα πνεύμα, πνεύμα σώμα, σώμα σώμα, πνεύμα πνεύμα, πλέον δεν μπορώ να κατασταλάξω ποιο είναι πιο αλγεινό, το σώμα να φωνάζει ναι και το πνεύμα όχι ή το πνεύμα να φωνάζει και το σώμα να σιωπά (αφήνοντας εκτός συναγωνισμού τις ταυτόχρονες φωνές ή σιωπές)

ΥΓ1: ένα θαυμαστικό και ένα μελαγχολικά ήρεμο χαμόγελο για μια από την πιο ευτυχή και συνάμα αδιανόητα εγκλωβιστική περίοδο

μια εικόνα, παπάκι παρκαρισμένο, σταυροπόδι στο τσιμέντο, ψιλόβροχο, έξω από γήπεδο μπάσκετ, απορροφημένος σε χαρτιά

μια τρυφερότητα που αυτές οι ψυχές βρεθήκανε, μοιραστήκανε, προσπαθήσανε χωρίς ποτέ να συνειδητοποιήσουν ποια καθοδήγησε ποια σε άλλα μονοπάτια αν τίθεται τέτοιο θέμα

μια αγαλλίαση που αυτές οι ψυχές συνπορεύτηκαν στο πριν σε δρόμους παράλληλους, συνπορεύονται στο τώρα άλλοτε πιο κοντά, άλλοτε πιο μακριά, νοιώθοντας την ασφάλεια του να απλώσει το χέρι και να μην μένει κενό

ΥΓ2: μου είχε πει το μυαλό μου να αφήνω τους ψίθυρους ασχολίαστους, τελικά μερικούς δεν τους δειλιάζω τόσο...:)

mmexer είπε...

Δεν ξέρω αν στο 'χω πει αλλά μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Είναι φοβερός!
Καταιγισμός εικόνων, σκέψεων, γρήγορα, έξυπνα συνδεδεμένα μεταξύ τους (καθόλου εύκολο για ασύνδετες προτάσεις με τελεία)....

Είναι που διάβασα τα προηγούμενα (είχα καιρό να περάσω απ' τη γειτονιά σου) και ξαναενθουσιάστηκα :)

Equilibrium είπε...

Με βομβάρδισες πάλι με εικόνες... Κι ένα συναίσθημα σαν να μην έχει περάσει στιγμή από αυτό το 1991!

b|a|s|n\i/a είπε...

[mmexer] κοκκίνισμα και χαμόγελο, οι γειτονιές μας πάντα ανοιχτές

[Equilibrium] είναι μερικές στιγμές φωτογραφίες και είναι μερικά συναισθήματα αλησμόνητα

Jimmy Rose είπε...

το διάβασα.

b|a|s|n\i/a είπε...

[Jimmy Rose] και εγώ. και μετά σχεδόν 20 χρόνια. και δάκρυσα. και χαμογέλασα.

Jimmy Rose είπε...

Λογικό είναι. Η καρδιά δεν ξεχνά.

b|a|s|n\i/a είπε...

[Jimmy Rose] δεν ξεχνιούνται. τα αληθινά.